Ook op zondag staan, net als op de eerste dag van Breda Barst, veel beloftes op het programma, zoals de optredens van Storksky, Tamino, Orange Skyline, Intergalactic Lovers en My Baby.

De laatste tijd lijken muzikale duo’s de wereld te gaan veroveren. De indieband Storksky start op een lekker gevuld veld. Het publiek laat wel veel leegte tot het podium en dat maakt het voor de band niet heel gemakkelijk. Gelukkig geeft het publiek er gehoor aan wanneer zanger Michiel Claessen vraagt om dichterbij te komen. Ondanks dat het drumstel vandaag met te weinig schroefjes vast zit, overleeft het de stevige drumsolo’s van Roy Moonen. De interessante tempowisselingen en de mooie kopstem van Claessen die de band ons voorzet, haalt de muziek uit het rechttoe rechtaan hokje.  

We hadden het gisteren niet durven dromen, maar wanneer Tamino zingt schijnt de zon in Park Valkenberg. Begeleid door band klinkt deze muziek nog voller. Het is altijd de vraag of zijn muziek geschikt is voor een festival waarbij publiek niet goed weet wat het kan verwachten en vooral voor de gezelligheid komt. Tamino is een buitenbeentje in de line-up van het festival, dat vooral ruigere acts opvoert. Want eerlijk is eerlijk, de muziek van Tamino is toch vooral voor fijnproevers die bereid zijn zich mee te laten voeren naar de duistere krochten van Tamino’s geesteswereld.  Maar vandaag lukt het hem. Het publiek is aandachtig en zo stil als festivalpubliek kan zijn. Afsluiter ‘Habibi’ zorgt ongetwijfeld voor kippenvel bij veel aanwezigen.

Mensen wat is er aan de hand? Hoewel het lekker met de band gaat, begrijpen we nog steeds niet waarom Orange Skyline niet door een veel breder publiek opgepikt wordt. Komt het doordat de muziek zich niet makkelijk in een hokje laat plaatsen? Terwijl de oude garde nog wat na suddert bij Sass Jordan is het Inpetto-veld al volgestroomd met jong publiek. Orange Skyline begint lekker uptempo en zet daarmee meteen de toon van het optreden. De band heeft er zin in en zanger Stefan van der Wielen belooft het publiek alles te geven wat ze hebben, tot z’n “benen uit zijn reet vallen”.  We zien inderdaad een erg enthousiaste band die afwisselende en intelligente, pakkende nummers brengt. Het publiek beloont de band op zijn beurt door helemaal los te gaan.

Op het hoofdpodium biedt Intergalactic Lovers melodieuze indierock met degelijk zangwerk. De organisatie heeft kennelijk een goede greep gedaan met de line-up van het festival, want ook nu is het veld afgeladen. Het vallen van de avond is een mooi decor voor deze bij vlagen wat dromerige muziek met pulserende beat. Het publiek reageert enthousiast, zodat de band tussen België en Nederland  met dit optreden wederom is versterkt.

My Baby is een waardige afsluiter van deze mooie editie van Breda Barst. Vanaf de eerste minuut is de band zwoel en opzwepend. Hoewel de avond al behoorlijk fris is, brengen de exotische klanken en ritmes veel warmte met zich mee. De warmte komt misschien ook wel doordat het publiek inmiddels dicht op elkaar gepakt staat om My Baby te zien spelen. Gelukkig is er nog ruimte om te dansen, want met deze muziek is het onmogelijk om stil te blijven staan.

Natuurlijk is het weer een belangrijke factor voor het slagen van een festival, maar de organisatie mag ook trots zijn op zichzelf. Met deze mooie en gevarieerde line-up was het festival interessant voor een breed publiek en viel er genoeg te ontdekken. Hulde!

Foto’s: Bente van der Zalm

Lees ook onze ervaringen op dag één van Breda Barst.