Op verschillende locaties in de Haagse binnenstad en daarbuiten, konden we weer heel wat veelbelovende artiesten bekijken. Helaas was het optreden van The Little Years komen te vervallen wegens koorts van de zanger. Gelukkig bleef er genoeg over om van te genieten. Wij namen een kijkje bij Korfbal, Francis Moon, Tony Clifton en Nausica. Tussendoor glipten we ook nog even naar binnen bij PEER, Yasmine en Okke Punt.

Met zware gitaren en een dreunende bas start Korfbal in een goed gevuld Paardcafé. Al snel gaat de muziek over in lekkere ritmische, maar stevige rock. Het duurt niet lang voordat de zaal in beweging komt. Korfbal is een band met leden van The Homesick, Creepy Karpis, Yuko Yuko en Rats on Rafts. Ervaring genoeg dus. Het geluid van Korfbal is speels door de tempowisselingen. Dit zou rommelig kunnen worden, maar dat weet de band toch te voorkomen. Met pijn in ons hart verlaten we het Paardcafé, omdat Francis Moon op de volgende locatie al klaar staat om te spelen.

Zichtbaar in hun element gaan de mannen van Francis Moon lekker los en dat werkt aanstekelijk voor het publiek. De band begint wat rustig, maar Francis Moon zelf gooit er al snel veel emotie en passie in. De van origine Zweedse muzikant heeft een prettig heldere stem. De performance van de zanger, die alles lijkt te geven wat hij heeft, staat wat in contrast met hoe de andere muzikanten erbij staan. Ze zijn wel lekker aan het spelen, maar gaan toch niet mee met de intensiteit van de zanger. ‘Come a little closer’ zingt Moon, maar hoewel Rootz aardig vol is, blijft het publiek blijft toch nog wat op afstand staan. Het publiek achteraan weet misschien niet eens dat er vooraan nog genoeg ruimte is.

Om de hoek speelt Tony Clifton even later in een volle en warme Zwarte Ruiter. De band maakt stevige rock en weet de nummers pakkend te brengen. De drie man sterke band maakt geluid en energie voor tien. Zowel de barmensen -die overuren draaien- als de bandleden zelf lijken onvermoeibaar. In hun eigen bio schrijft de band dat ze wil zweten, rocken en overrompelen. Dat is volgens ons allemaal gelukt vanavond. Wat een band!

Nausica speelt in Café de bieb. Het is er gezellig druk, maar het publiek lijkt er toch ook vooral te komen om even bij te kletsen met elkaar. De band maakt elektronische pop en heeft een niet alledaags, eigen geluid. Zangeres Edita Karkoschka heeft een wat frêle stem, die bij dit optreden soms een beetje weg lijkt te vallen bij de gitaren. Desondanks is de performance van Nausica knap onverstoorbaar. Maar of het helemaal bij het publiek overkomt?

Het is bij zo’n avond Popronde altijd jammer dat we veel missen, ondanks dat we veel acts zien. We verheugen ons al op de volgende Popronde, waar we een aantal bands die we eerder hebben gezien nog wat beter kunnen bekijken en beluisteren.