PEER heeft een succesvolle Popronde achter de rug. We waren benieuwd hoe de band dit heeft ervaren.
Gelukkig konden we de jongens nog net even spreken voordat ze naar India vertrokken. Deze week speelt PEER namelijk op het Mood Indigo Festival in India.

Wat waren voor jullie de hoogtepunten van afgelopen jaar?
G: Dat moet nog komen eigenlijk, want we gaan over ruim een week naar India, voor drie optredens. Dus we hopen dat dat een hoogtepunt wordt.
R: Ja, sowieso voorprogramma’s van Bløf en Racoon. Die springen er wel uit voor mij. En De Wereld Draait Door, eigenlijk alles.
G: We hebben een eigen EP gereleased. Die show en de hele EP release tour was te gek. We hebben ook vette Poprondes gehad en we mochten ook een showtje doen in Vera in Groningen. Ik mocht namens PEER meedoen op Concert at Sea, met Bløf. Dat was ook wel echt een heel groot ding, voor mij dan. En we mochten ook twee shows doen in The Cavern Club in Liverpool. Wat ik nu allemaal opnoem, het is een beetje raar om te beseffen dat dat allemaal in één jaar gebeurd is.

Eigenlijk alleen maar hoogtepunten. En hierna dan, wat moet je dan nog?
G: Ja dan stoppen we gewoon. Nee hoor.
R: Er komen wat dingen aan, nieuwe muziek, we gaan weer de studio in. Dus daar gaan we weer nieuw materiaal van uitbrengen.
G: En we hopen ook vooral een succesvol festivalseizoen te draaien dit komende jaar.

Op Facebook staat de Zangeres Zonder Naam tussen de bands die jullie inspireren. Dat is wel opmerkelijk.
G: Mijn oma luisterde dat heel veel en zij weet niet heel veel van muziek, maar het enige wat ze weet is: die zangeres is zo melodisch, dat blijft ze maar zeggen. Dus ja, ik ben er wel melodischer van gaan denken, door de Zangeres Zonder Naam. Dat is echt wel raar. Er zit een zanglijn die op het nieuwe album komt en die is geïnspireerd op haar.
R: Dus ja, Arctic Monkeys, the Beatles en de Zangeres Zonder Naam. Ja.
G: En Queens Of The Stone Age.
R: Dat zijn onze invloeden.

Jullie komen uit Middelburg, hoe is de muziekscene daar?
G: Welke muziekscene?
R: Je hebt er veel coverbands en enkele metalbands. En Bløf, Racoon en Danny Vera.
J: Er is gewoon weinig. Er zijn sowieso weinig mensen, dus de scene is bijna niets. Als je naar de Randstad kijkt, daar zijn zoveel bandjes. Je kunt daar iedere dag wel bandjes zien, maar in Zeeland is er gewoon in verhouding weinig.

En is dat een voordeel of een nadeel?
G: Ik vind het meer een voordeel. Want wij konden bijna twee jaar gewoon spelen wat we wilden. Qua sound en muziek konden we heel erg groeien buiten het oog van de muziekindustrie in Nederland.
J: In Nederland komen we nu een beetje op de radar, terwijl we wel al twee jaar veel hebben gespeeld. Dat is het voordeel ervan. Veel beginnende bandjes uit de Randstad worden sneller gezien door mensen uit de muziekbusiness.
R: Er staat alleen wel meteen een stempel op je: die band uit Zeeland. En ik weet niet of mensen uit de Randstad dat als positief of negatief zien. Maar het is wel iets wat je anders maakt.
J: Het is denk ik een beetje in ons voordeel en in ons nadeel geweest dat er weinig is. Feit is wel dat we kunnen concurreren met de landelijke bands die zijn geselecteerd voor Popronde.
R: Liefde voor Zeeland, natuurlijk, maar er is niet echt een scene voor ons en we zijn blij dat we er nu grotendeels uit zijn. Dat we niet meer per se in Zeeland hoeven te spelen.

Over Popronde, welke stad blijft jullie het meeste bij?
G: Gouda. Daar speelden we eerst in een oude kerk, waar we een akoestische sessie hadden. We speelden daar ook een aantal van onze wat rustigere nummers en dat klonk heel mooi.
R: Het was daar gewoon meteen druk, dat hadden we ons ook niet voorgesteld. ‘s Avonds speelden we in de Tapperij, ik zal het nooit vergeten. Het stond helemaal bomvol. Iedereen ging ook echt los alsof het een eigen show van ons was. Dat was heel vet.
G: En Grenswerk in Venlo, dat was ook een toffe ervaring.
R: Maar in Venlo ging echt alles kapot.
G: Er ging een bassdrumvel kapot. Ik brak een gitaar die niet eens van mezelf is. Er ging die avond van alles kapot, daarom is deze ons wel bij gebleven.

Wat heeft Popronde jullie opgeleverd?
R: Je leert heel snel opzetten en afbouwen. Dat is wel een ding. Je leert improviseren op gekke plekken en Popronde is eigenlijk vooral de stempel van: je hebt Popronde gedaan, dan ben je weer een trapje verder. Het is iets wat je nodig hebt.
G: Het is ook niet zo dat we maar drie boekingen hadden. We stonden op plek nummer 25 van de meest geboekte bands. Dus dat is toch wel een ding dat je kunt laten zien op je CV zeg maar.

Jullie hadden eerder meegedaan aan Popronde. Wat is het verschil tussen beide edities voor jullie?
J: Dit jaar speelden we veel meer, ook op veel nieuwe plekken en de bekendheid van ons was al iets meer gegroeid.
G: We bestaan nog maar drie jaar, dus we speelden in 2016 gewoon heel anders. We hadden ook minder nummers dan in 2017. Dat maakt wel een hoop uit.

Welke tips zou je bands geven die komend jaar aan Popronde meedoen?
J: Neem alles wat je hebt reserve mee, want er kan onverwachts iets kapot gaan.
G: Martijn (Roselaar) van Popronde, dat was wel de redder in nood. Hij heeft een busje met losse kabels en alles wat je maar nodig kan hebben. Daar konden we vaak op rekenen. Dan zeiden we: ze hebben hier wel mooie speakers, maar geen kabels. Dan had hij het.
J: Er was toch wel vaak iets dat ontbrak, dan kwam hij altijd op zijn fietsje aan.
B: Dus zorg dat je het nummer van die man hebt.

The Visual heeft een vraag bedacht voor de volgende Poprondeband die we zouden interviewen. En dat zijn jullie. De vraag is: in welk land zou je graag nog eens willen spelen, en waarom?
G: We gaan niet India of Engeland noemen, dat zou flauw zijn. Japan
Allen: Ja, Japan.
J: Ik denk vanwege die cultuur. Als je daar een ding bent, dan ben je dat daar ook echt. Dat is wel echt gaaf, denk ik.
R: Er zijn veel festivals en Tokyo is een te gekke stad.

Japan moet nog even wachten, maar we wensen PEER veel succes in India!

Foto’s: Bente van der Zalm