Bevrijdingspop in Haarlem is met zijn 38-jarige bestaan het oudste bevrijdingsfestival van het land. Mede door het schitterende weer was het enorm druk op het uitgestrekte festivalterrein. Uit het volle programma kozen wij een aantal interessante acts: My Baby, Jeangu Macrooy, TRAUDES en Tony Clifton.
Zanger Benjamin Traudes zoekt samen met zijn zevenkoppige band TRAUDES de grenzen op tussen hiphop en elektronische pop. Dat de band dit op een aansprekende manier doet, bewijst het feit dat TRAUDES eerder dit jaar tot 3FM Serious Talent werd bestempeld. Vandaag staat TRAUDES als eerste act op het Jupiler podium. Op dat moment is het gemoedelijk druk op het veld. Het kost de band niet heel veel moeite om de mensen in 
beweging te krijgen. Traudes zelf duikt nog even het publiek in voor een nog beter bereik. Deze band blijkt een goede keuze voor opening van dit podium.
Wat later op de dag staat Jeangu Macrooy met nog meer mensen -maar liefst negen in totaal- op hetzelfde podium. Vorig jaar bracht Macrooy zijn debuutalbum uit en binnenkort zal hij een heuse kerktour houden. Ook deze zanger heeft terecht het predicaat 3FM Serious Talent gekregen. Hoewel de stem van Macrooy weinig franje nodig heeft (want die is al zo indrukwekkend), maken de muzikanten het geheel compleet. De sympathieke zanger vertelt dat we echt de eersten zijn die zijn nieuwe nummer ‘How Much I Love You’ te horen krijgen. Het nummer wordt gewillig omarmd door het publiek. De soul van de band en de soepele performance van Macrooy vallen goed. Mensen dansen relaxed mee. Het is gezellig druk, maar niet heel vol voor het podium. Misschien dat dit komt doordat op hetzelfde moment publiekstrekker Di-Rect op het hoofdpodium speelt. Desondanks wordt tot ver achterin ‘High On You’ meegezongen.
Het is niet waarschijnlijk dat iedereen My Baby echt kende voor het optreden, maar erna zullen de aanwezigen de band niet snel meer vergeten. Deze psychedelische funk/tranceband past perfect bij deze gelegenheid: mensen willen collectief uit hun dak gaan op zo’n festival. Door het optreden van Di-Rect is de menigte van ruim 30.000 man voor het hoofdpodium al opgewarmd. Dat is te merken, want meteen bij het eerste nummer gaat iedereen los. Omdat My Baby als Ambassadeur van de Vrijheid vandaag per helikopter van festival naar festival gaat, speelt de band maar een half uur. Dat betekent een nog grotere muziekdichtheid dan normaal. ‘We staan vandaag stil bij de vrijheid, maar we gaan niet stilstaan,’ zegt zangeres Cato van Dyck. Die boodschap is niet tegen dovemansoren gezegd. Van voor tot achterin het park gaan de handen omhoog en wordt er uitbundig gedanst.
My Baby heeft de reputatie van het spelen van lange nummers. Hierdoor bestaat het risico dat de bandleden tot na vijf voor vijf doorspelen. Het ‘5voor5 moment’ is het plechtige moment dat alle festivals met elkaar verbindt. En inderdaad: My Baby gaat op dat moment nog even door. Geen probleem gelukkig: dit moment wordt in Haarlem voor My Baby gewoon even uitgesteld.
Hoe anders is de sfeer bij Tony Clifton op het andere podium. Ook bij deze band staat het veld propvol, maar de muziek is van een heel ander genre. ‘Wat is dit voor een kutmuziek’ horen we naast ons. Ieder zijn eigen smaak. Er zijn genoeg mensen die het wel kunnen waarderen. Het trio Tony Clifton, met drummer Mees Kamsma als leadzanger, maakt fijne garagerock. Vooraan wordt al bij het openingsnummer ‘Together’ fanatiek gemosht en tot achterin wordt het laatste nummer ‘Wake Up’ meegezongen.
Van diverse mensen op de verschillende podia horen we geregeld dezelfde boodschappen: ‘vier de vrijheid’, ‘vrijheid is niet vanzelfsprekend’ en ‘smeer je goed in’. Dat zijn toch mooie en belangrijke boodschappen om te onthouden voor het komende festivalseizoen.
Foto’s: Bente van der Zalm