Bewijs geleverd: mensen van alle leeftijden kunnen samen genieten

Het was een bonte verzameling die ons werd voorgeschoteld tijdens de tiende editie van het bijzondere festival ‘Duizel in het Park’ in Rotterdam. Bezoekers konden niet alleen genieten van muziek, maar zich ook laten inspireren door verhalenvertellers, theatermakers en zich verdiepen in zaken zoals watergeheimen en fluitconcerten.

CHAOS Music Magazine bezocht tijdens dit driedaagse festival optredens van Figgie, Chelou, Moon Moon Moon, The Visual, AWKWARD i, Lucky Fonz III, Kobra Ensemble en Pitou.

Vrijdag van Duizel in het Park: Figgie en Chelou

De Nederlandstalige indierockband Figgie speelt vrijdag als eerste op Podium aan ‘t water. Omdat het behoorlijk warm is, hebben aardig wat toeschouwers een plekje in de schaduw voor het podium gezocht. Figgie is eigenzinnig en aanstekelijk als altijd. De teksten van de nummers die de band brengt zijn even eerlijk als onnavolgbaar (‘vroeger vloog ik naar de maan’), maar ook muzikaal zit ‘t lekker in elkaar. In het najaar is Figgie te zien in verschillende clubs in Nederland tijdens hun ‘Bovengrondse tour’.

Voordat Chelou naar het Sziget festival afreist om daar te spelen, brengt hij zijn rustige nummers op Duizel ten gehoor. Publiek zit op bankjes en kleedjes in de schaduw relaxed te luisteren en daar lijkt deze muziek precies voor bedoeld. Bijgestaan door drums en percussie brengt Chelou gevoelige nummers. Af en toe dreigt de muziek wat vlak te worden, maar gelukkig brengt Chelou zo nu en dan ook wat meer dynamiek in zijn spel. Het optreden eindigt met het mooie ‘Halfway to Nowhere’ in sobere uitvoering.

Zaterdag van Duizel in het Park: Moon Moon Moon, The Visual, AWKWARD i en Lucky Fonz III

Op de een of andere manier hebben we Moon Moon Moon vorig jaar tijdens onze Popronde-speurtocht over het hoofd gezien. Gelukkig doet de band rondom zanger Mark Lohmann dit jaar weer mee met Popronde. Maar goed, eerst hier op Duizel in het Park dus, op het Podium in ‘t bos. Lohmann begint met een aantal nummers in zijn eentje op gitaar. Opvallend element van de liedjes zijn de teksten, die omvangrijk, maar ook ontwapenend zijn. Wanneer even later de andere bandleden aansluiten, valt ook op dat het samenspel zorgvuldig wordt uitgewerkt. Het publiek hangt lekker in de zitzakken op het grasveld voor het podium. Hierdoor komt Moon Moon Moon mooi tot zijn recht, want de meeste mensen hebben volle aandacht en genieten zichtbaar van de muziek.

Even later staat The Visual op het Podium aan ‘t water. De muziek van deze band vraagt om enige stilte, wat op een festival als dit niet altijd voor iedereen vanzelfsprekend is. The Visual brengt melancholieke nummers die op het ene moment heel breekbaar zijn en op het andere moment intens en rauw. In beide uitersten zijn de liedjes zeer pakkend. Behalve door de sterke nummers komt dit door de stem van zangeres Anna van Rij. Deze loopt soepel van hoog naar laag, van zacht naar stevig en andersom en zorgt hiermee dat de luisteraar er voortdurend naar toe getrokken wordt. Binnenkort brengt de band nieuwe nummers uit van het album waar op dit moment de laatste hand aan wordt gelegd. We krijgen vandaag al wat van deze nieuwe nummers te horen en dat belooft veel goeds.  

(Lees hier het interview dat we eerder met The Visual hadden over de EP ‘Lost in Translation’)

Singer-songwriter AWKWARD i staat met zijn gitaar op het Podium in ‘t bos tussen de kunstzinnig gekleurde (werkloze) lampen en mensen die languit liggen. En dat is ideaal voor de luistermuziek die zanger Djurre de Haan brengt. Eén van de bekendere nummers van AWKWARD i is het mooie ‘A Boat Beneath a Sunny Sky’, een muzikale bewerking van het gelijknamige gedicht van Lewis Carroll. Dit nummer is te vinden op het album KYD, dat dit jaar werd uitgebracht. Hoewel het hele veld vol ligt en mensen zelfs op het pad blijven staan kijken omdat hun aandacht wordt getrokken, is het toch heel stil hier in het bos… op de muziek van AWKWARD i na natuurlijk.

De zaterdag wordt afgesloten door Lucky Fonz III. Er zijn duidelijk mensen aanwezig die hem vaker aan het werk hebben gezien. Het kost deze singer-songwriter geen enkele moeite om de mensen aan het meezingen en meedansen te krijgen: ‘nu uit volle borst, want de buren moeten toch wel een keer horen dat er hier een festival gaande is!’ Met humor en charme lijkt hij door het optreden te huppelen. Toch zijn veel van de teksten die Lucky Fonz III zingt helemaal niet zo vrolijk. Hoewel sommige nummers luchtig over seks en meisjes gaan, bezingt Lucky Fonz III ook angsten, onzekerheden en prangende vragen in het leven. Het optreden eindigt als een waar buurtfeest: van jong tot oud, iedereen lijkt te dansen en mee te zingen op de klassieker ‘Linde Met Een E’.

Zondag van Duizel in het Park: Kobra Ensemble en Pitou

Waar kan het Kobra Ensemble beter optreden dan op het Podium in ‘t bos? Voor mensen die het Podium in ‘t bos zoeken, moeten de stemmen van het Kobra Ensemble klinken als elfen die bezoekers naar zich toe lokken. Deze acapella groep zingt normaal met zes personen, maar helaas is één van de zangeressen blijven steken op een vliegveld in Portugal. Het ensemble zingt de nummers in afwisselende samenstelling. De toehoorders krijgen een gevarieerd programma voorgeschoteld, stuk voor stuk indrukwekkend gebracht. Eén van de zangeressen is Pitou, die we even later weer zien op het andere podium.  

Ook al heeft Pitou een band meegenomen, heel stoer begint zij ook dit optreden acapella. Het gaat goed met deze zangeres, nog niet lang geleden bracht zij een nieuw album uit en de afgelopen maanden speelde ze vaak in binnen- en buitenland. Pitou heeft een stem die bijna alles lijkt te kunnen, maar de aanvulling van de andere zangeressen en bandleden maken de uitvoering van de liedjes nog sterker. De muzikanten werken zeer geconcentreerd, maar hebben het tegelijkertijd duidelijk naar hun zin. Vooral pakkend is de mooie samenzang tussen Pitou en de zangeressen in ‘Walls’. Pitou voelt zich bijna schuldig dat zij de oorzaak ervan is dat mensen niet meer kunnen dansen. Het Danspaleis is voor het optreden gestopt, zodat Pitou en band haar melancholieke nummers kunnen vertolken. Sommige nummers zijn wel wat dansbaarder, zodat een enkeling zich inderdaad voorzichtig aan wat dansen waagt. Pitou sluit met ‘I Fall Asleep So Fast’ het titelnummer van het laatste album, waarop een lang en luid applaus volgt.

Met deze jubileumeditie heeft Duizel in het Park getoond dat het een sterk festival is, waarop mensen van alle leeftijden met elkaar samen kunnen genieten van theater, literatuur en muziek. Het festival werd goed bezocht, mede geholpen door het enorm mooie weer. We hebben natuurlijk meer gezien dan we in dit verslag hebben geschreven. Wat we in ieder geval nog niet onvermeld willen laten is de meest geziene gast van het festival: een enorme pop, door zes mensen voort gedragen, waar afval in kon worden gegooid.

Foto’s: Bente van der Zalm