Gisteren stonden Portland en Gengahr in de kleine zaal van Effenaar, in het kader van Dutch Design Week music festival. Het was een avond met intieme liedjes, dromerige muziek, maar gelukkig óók met stevige gitaren.

Portland is één van de winnaars van De Nieuwe Lichting 2018, de jaarlijkse talentenwedstrijd in België, waar al eerder Tamino, The Lighthouse en Equal Idiots in de prijzen vielen. De band speelt vanavond voor de tweede keer ooit in Nederland en geeft hier een mooi visitekaartje af. We horen zorgvuldig opgebouwde liedjes, die soms dromerig en soms intens aandoen. Dat komt voor een belangrijk deel door de mooie samenzang tussen zanger/gitarist Jente Pironet en zangeres/toetseniste Sarah Pepels. Er is voldoende dynamiek in de nummers en ook de gehele set is lekker gevarieerd. Natuurlijk speelt de band ook de nieuwe single ‘Lucky Clover’.

De Britse alternatieve indieband Gengahr bracht eerder dit jaar het tweede album uit (‘Where Wildness Grows’). Hoewel de nummers op het album ook al een prettige afwisseling zijn van elegante melodielijnen en stevige gitaarpartijen, is de band live nog wat harder. We zien vanavond in Effenaar een echte gitaarband aan het werk. Hierdoor zou het contrast tussen de fraaie kopstem van zanger Felix Bushe en de scherpe gitaren nog groter kunnen worden. De band weet echter alle muzikale elementen goed in balans te houden: er zijn geen echte uitspattingen. Dat is enerzijds een verdienste: het toont de band als een goede muzikale eenheid, anderzijds gaat ook niemand van de bandleden echt helemaal los.

De band toont zich sympathiek, toch is er niet heel veel interactie met het publiek. Na een eerste: ‘Hello… we’re Gengahr’ speelt de band vier nummers achter elkaar zonder verder contact te maken met de mensen in de zaal. Natuurlijk wordt er later wel wat gesproken door de zanger, maar het blijft wel een beetje ‘wij’ en ‘zij’. Dit neemt niet weg dat Gengahr gewoon een goed optreden weggeeft. Het publiek luistert aandachtig en deint mee met de muziek. Sommige mensen dansen uitbundig mee en anderen hebben hun ogen dicht en glimlachen.

Gengahr speelt een nieuw nummer, dat veelbelovend klinkt. Het wordt dan ook met luid gejoel ontvangen. De concurrentie was groot, in de andere zaal speelt My Baby tegelijkertijd. Gelukkig zijn er aardig wat (veelal jonge) mensen op Gengahr en Portland afgekomen. De zaal is lekker gevuld. We gunnen de bands echter een propvolle zaal. Beide bands hebben namelijk laten zien dat ze een hoge kwaliteit van liedjes en optreden hebben, maar bij beide bands vermoeden we ook dat ze nog net wat meer kunnen geven. Dat willen we ook graag nog een keertje meemaken.

Tekst: Susanne van Hooft
Foto’s: Bente van der Zalm