Tekst: Susanne van Hooft
Foto’s: Bente van der Zalm
Een half jaar geleden bracht Deaf Havana het verrassende album ‘Rituals’ uit. Deze week trakteerde de Britse poprockband de fans met het live album ‘Live in Brixton’. Het zijn drukke tijden voor de band, want vlak daarvoor sloot de band de headline tour op het Europese vasteland af. CHAOS Music Magazine sprak met gitarist Matthew Veck-Gilodi voor het optreden in Melkweg.
Dit is de alweer derde week van jullie tour. Hoe gaat het tot nu toe?
Het begon een beetje lastig, want we werden allemaal op verschillende momenten ziek. We hebben een tourbus, dus iedereen werd ziek. Alleen Lee, onze bassist niet. We hebben gelukkig geen shows af hoeven zeggen. Je kunt wel ziek zijn, maar als je je iets meer dan een uur staande kunt houden, dan is dat voldoende. We willen mensen niet teleurstellen. Maar de laatste paar shows waren te gek. Ik kijk erg uit naar vanavond.
Wat is het vreemdste dat je hebt meegemaakt tijdens deze tour?
Het vreemdste was toen we in Polen waren en we in een grote Poolse tv. show moesten optreden. We waren allemaal moe en ziek. We mochten niet live optreden, dus we moesten playbacken. Dat was een hele vreemde dag.
Had je wel eens eerder geplaybacked?
Nee. Dat was zo vreemd, zo ongemakkelijk. Maar het was ook wel grappig. Ik hoop dat mensen het zagen en het leuk vonden.
Een paar maanden geleden kwam jullie album ‘Rituals’ uit. Op dit album lieten jullie een heel ander geluid horen. Wat waren de reacties op dit album?
We waren wel verbaasd hoe goed mensen het oppakten, want op het eerste gehoor lijkt het heel anders. Hoe meer je luistert, hoe meer je realiseert dat de liedjes eigenlijk wel hetzelfde soort liedjes zijn. We hebben gewoon wat andere instrumenten gebruikt. Eigenlijk waren we altijd al een popband. Onze refreinen zijn poprefreinen. We hebben het alleen laten klinken als een rockband. Op dit album klinken de nummers meer als popnummers. Er waren natuurlijk wel wat mensen die het niet leuk vinden, maar de oude albums zijn er nog steeds. Daar kun je altijd nog naar luisteren.
Ik heb ergens gelezen dat jullie een statement wilden maken met ‘Rituals’. Kun je uitleggen wat je daar mee bedoelde?
We wilden een statement maken over iets doen dat moed vergt en echt uit je comfort zone stappen. Het kan zo eenvoudig zijn om een plaat te maken, te zorgen dat die goed valt, merken dat dat werkt en dan een jaar later ongeveer iets soortgelijks uitbrengen. Mensen zullen dat dan ook nog leuk vinden, want het klinkt net zoals wat ze eerder leuk vonden. Maar als we dat zouden doen, dan zouden we niet trouw blijven aan onze artistieke visie.
Dat jullie als band een andere richting op zijn gegaan vereiste dat jullie dat allemaal wilden, terwijl jullie misschien allemaal wel andere muzikale invloeden hebben.
Sommigen van ons moesten er wat langer aan wennen voordat ze om waren. We hebben allemaal invloeden vanuit verschillende nummers die we leuk vinden. Ik probeer altijd een vreemd gevoel toe te voegen. James schrijft nogal klassiek, met grote refreinen. Mijn favoriete band is Nine Inch Nails, dus ik probeer op allerlei manier dingen toe te voegen die kunnen ontregelen en die het vreemder doen klinken. Je kunt dat bijvoorbeeld horen op ‘Hell’, dat staat op ons laatste album. Ik heb dat nummer zo’n beetje geschreven. Dat nummer heeft een meer industrieel karakter. Ik wilde er geen gitaren in gebruiken. We maakten dus vreemde samples van onze stemmen, en experimenteerden hier lekker mee.
Je noemde Nine Inch Nails als een invloed. Wat zijn andere belangrijke invloeden voor jullie muziek?
Zoals James zijn teksten schrijft, is veel geïnspireerd op het werk van de schrijver Charles Bukowski. Hij is heel letterlijk en rommelt niet maar een beetje aan. Hij is heel eerlijk. James neemt veel hiervan mee in zijn teksten. We hebben veel verschillende invloeden. Ik hoor invloeden van Kings Of Leons op ons laatste album en Bruce Springsteen op andere albums.
Wat zijn jullie plannen voor na deze tour?
Naar huis gaan en slapen. Touren is toch een vreemde manier van leven. Het voelt hectisch aan, maar eigenlijk is het vooral veel wachten tot alles klaar is. We hebben altijd het voornemen om liedjes te schrijven als we op tour zijn. Maar in de praktijk vinden we het veel leuker om uit te gaan en dronken te worden. De meeste liedjes ontstaan als we thuis uitrusten. Na deze tour doen we een paar festivals en we hebben net aangekondigd dat we in mei naar de V.S. gaan. We waren daar al eerder, in 2014, maar we hebben lang gewacht om terug te gaan.
Waarom hebben jullie zo lang gewacht?
We tourden met een andere band die geen kaartjes verkocht. Het was winter en we tourden in een busje en het was zo koud. Puntje bij paaltje, was er niemand bij de shows. Ik was toen nog te jong om te drinken daar, dus iedereen was dronken en ik zat daar maar een beetje. Er was een zaal waar ik niet eens naar binnen mocht, behalve om op het podium te gaan. Ze kwamen me letterlijk oppakken en om me naar het podium te begeleiden. Dat was zo vreemd. Maar dit keer moet het wel goed gaan. We kijken er erg naar uit om daar een headline tour te doen.