Tekst: Hanna de Vries
Foto’s: Eddy Taatgen
De IJslandse band Vök mogen we binnen Nederland geen onbekende meer noemen. Sinds 2013 timmert het drietal hard aan de weg met shows op ondere andere Eurosonic/Noorderslag en London Calling. Begin deze maand bracht de band ‘In The Dark’ uit. Dit album staat vol met dansbare nummers die wat lijken op een combinatie tussen The XX en Oscar And The Wolf. Gisteravond stond Vök met hun elektronische indiepop In Vera Groningen. De Brits/Nederlandse band Ciel verzorgde het voorprogramma.
Vijf minuten voor aanvang is de zaal nog bijna leeg. Het is ook geen wonder dat Ciel er voor kiest om iets later te beginnen, zodat er wat meer mensen aanwezig zijn. Ciel speelt in het begin een beetje rommelig. De zang is wat vals en de bas voelt uit de maat, maar naarmate de set vordert, krijgt de band toch de smaak te pakken. De rustige bass-driven shoegaze van Ciel laat menig hoofd rustig meebewegen en terwijl de zaal steeds voller wordt, wordt de toon van de avond gezet: bas en beweging.
Dan gebeurt er iets bijzonders, de zaal verandert in een heuse disco. Nog voordat Vök het podium betreedt, is de hele zaal aan het dansen. Als de band uiteindelijk het podium op stapt, verdubbelt het enthousiasme en staat er werkelijk niemand meer stil in Vera. Na het eerste nummer roept de zangeres Margrét Rán enthousiast: “I wanna see your best dance moves tonight” om vervolgens het volgende dansnummer in te zetten. Er wordt strak gespeeld, geen noot is uit de maat en de bas doet letterlijk de broekspijpen bewegen. Daadwerkelijk alles lijkt met voorbedachte rade gedaan te zijn: van de outfits en de doorzichtige drumstokken van Rán die oplichten tijdens het spelen, tot aan de lichtshow die apart op ieder nummer is afgesteld.
Het bijzondere aan Rán is het gemak waarmee ze op het podium staat. Ze is de enige van de drie leden die de ruimte heeft om op het podium te dansen en daar maakt ze goed gebruik van. Zonder enige moeite weet ze sterke vocalen neer te zetten, die nooit buiten adem klinken. Rán voelt zich duidelijk helemaal thuis op de planken en is zowel met, als zonder haar basgitaar, helemaal in haar element.
Tijdens het concert kun je je ogen bijna niet van de band afhouden. Er heerst spanning, je bent benieuwd wat er nog meer gaat gebeuren. Waar veel bands met een klein publiek in een kleine zaal hun shows ook klein en intiem proberen te houden, doet Vök juist het tegenovergestelde. Ondanks dat de zaal net voor de helft gevuld is, voelt deze show alles behalve intiem maar juist groots aan. De band straalt een energie uit die makkelijk een Ahoy zou kunnen vullen.
Misschien is de enige valkuil dat Vök deze energie de hele show heeft weten vast te houden. Zonder een hoognodig rustmoment in de set wordt het vrij kleinschalige publiek moe en stoppen mensen langzaam maar zeker met dansen. Toch weet Vök naar een bombastisch einde toe te werken, om het vervolgens nog een keer rustig over te doen met de toegift. Dan is het voorbij en volgt de realiteit dat je in het centrum van Groningen straat en niet in de Amsterdamse Bijlmer.
Vök staat op 29 maart in Rotown Rotterdam
