Tekst: Susanne van Hooft
Foto’s: Bente van der Zalm
Charly Bliss bracht vandaag het album ‘Young Enough’ uit. Het is het tweede album van het New Yorkse viertal. Met dit album toont de band een flinke ontwikkeling. Terwijl het eerste album ‘Guppy’ vooral punknummers bevatte, horen we op ‘Young Enough’ meer een popgeluid. De band klinkt ook zelfverzekerder op dit album. CHAOS Music Magazine sprak met Eva Hendricks, Dan Shure, Sam Hendricks, and Spencer Fox over zowel de worstelingen als de magie van het muziek maken. Natuurlijk hebben we het ook over de nummers van het album.
Gefeliciteerd met het album! De titel is ‘Young Enough’. Kun je uitleggen waarom het album zo heet?
Eva: Het nummer ‘Young Enough’ is het centrale stuk om verschillende redenen. Het was een nogal bijzonder schrijfproces, om dat nummer te maken. Toen we dat hadden geschreven wisten we hoe het album zou moeten zijn. Het nummer gaat over opgroeien en dan terugkijken op alles en je realiseren dat je dankbaar bent, in plaats van boos. Dat was voor mij een grote verandering tussen de twee albums, maar ook in mijn persoonlijke leven. Ik kijk nu terug op mijn leven van toen ik 22 was, en ik ben nu nog maar 25, en ik denk: ‘Oh, ik kan niet geloven dat ik zó dom deed!’ Je wordt ouder en dan verandert je kijk op de dingen.
Jullie staan zeker open voor verandering, want Charly Bliss klinkt op ‘Young Enough’ anders dan op het ‘Guppy’, het vorige album.
Sam: We wilden niet twee keer achter elkaar hetzelfde album maken. In de periode dat we het album schreven, luisterden we veel naar popmuziek. Dat glipte als vanzelfsprekend in onze nummers. We waren altijd al geïnteresseerd in experimenteren met keyboards en synthesizers. Daar wilden we op voortborduren en hiermee ons geluid wat verbreden.
Dat had voor iedereen in de band natuurlijk gevolgen.
Dan: Het klopt dat iedereen nu wel regelmatig andere instrumenten bespeelt. Het is niet zo dat de muziek heel anders is, het is de instrumentatie die anders is. Er is nu meer ruimte, meer dynamiek en er zijn meer verschillende lagen.
E: De grootste misvatting bij de eerste twee nummers die we van dit album uitbrachten, ‘Capacity’ en ‘Chatroom’, was dat we de gitaren hadden ingewisseld voor synthesizers. Ik denk dat mensen niet echt luisterden, want er zit zoveel gitaar in beide nummers. Er zijn wel momenten waarop de synthesizers prominent aanwezig zijn, maar er zit een 40 seconden lange gitaarsolo in ‘Capacity’.
Hoewel de nummers op ‘Young Enough’ vrolijk klinken, zijn veel van de teksten geïnspireerd op een voormalige relatie van Eva Hendricks waarin zij is misbruikt/ mishandeld. Zij begint zelf over de persoonlijke teksten.
E: Dit album was heel therapeutisch. Met het schrijven van de teksten kon ik mijn gedachten en ervaringen verwerken. Het is heel privé. Dus het was heel eng om over deze nummers te praten, en helemaal om er met vreemden over te praten. Maar ik ben op een punt aangekomen dat ik vrede heb met wat mij is overkomen. Ik heb het gevoel dat ik nu controle heb, in plaats van dat ik mijn leven laat bepalen door het ene ding dat mij is overkomen.
Is er een nummer dat je persoonlijk net wat leuker vindt dan de andere nummers?
E: Het is moeilijk om er eentje uit te kiezen. Ik houd heel erg van het laatste nummer van het album: ‘The Truth’. Tekstueel ben ik heel trots op dit nummer. Het is het meest verontrustende nummer van het album. Voor mij is het helend om naar dit nummer te luisteren. Het maakt me sterk om dit te zingen en te spelen. Het is ook een nummer met veel energie. Het voelt heel erg zoals de band die we zijn. Het was ook een nummer dat we probeerden en dat maar niet werkte. Die nummers voelen als overwinningen als het uiteindelijk lukt. Ik vergeet steeds als we klaar zijn met de opnames, dat er vaak lange momenten zijn dat niks werkt. Liedjes klinken niet cool, ze klinken niet goed en ze klinken zelfs niet alsof het ooit nog wat wordt. Tegelijkertijd heb je dat manische geloof dat het uiteindelijk goed komt. Dit nummer was dat voor mij.
S: Ik zeg ‘Young Enough’. Dat nummer geeft me een bijzonder gevoel. Ik kan het niet uitleggen. Dit is bijzonder vanwege de uitdagingen tijdens het schrijven en het overwinnen hiervan. Het was de eerste keer dat Eva en ik echt samen melodieën schreven. Je werkt samen aan een nummer en je weet dat het er in zit, maar het komt er maar niet. Je probeert en je probeert en het werkt maar niet. Uiteindelijk hebben compleet omgegooid waar we mee bezig waren en konden het ombuigen naar het stuk van meer dan vijf minuten, waar we heel trots op zijn. Ik herinner me het gevoel van: ‘Eindelijk, dit is het!’. Dat geeft veel voldoening.
Sp: Ik houd van ‘Bleach’, omdat het omvat wat mensen goed vonden van ‘Guppy’. Het is energiek, er zitten veel gitaren in. Het is ook een statement van hoe we het nu aanpakken. Het is zowel de klassieke Charly Bliss als de nieuwe.
D: Mijn meest bijzondere nummer is: ‘Fighting in the Dark’. We hadden een hele lange dag in de studio en Eva had een demo die goed was, maar we hadden zoiets van: ‘Hoe en waar op het album moet het komen en hoe moet het worden?‘ Ter plekke besloten we om er een interlude van te maken. Het herinnert me er aan dat muziek maken onverklaarbaar is, het is magisch. Het maakt me gelukkig over het hele opnameproces van het album.
Dat klinkt alsof jullie elkaar heel erg nodig hebben om de worstelingen bij het schrijven van liedjes te doorstaan.
E: Absoluut, op allerlei manieren! We zijn allemaal met elkaar opgegroeid. Als je samen in een band speelt, deel je zoveel situaties die moeilijk en niet prettig zijn. Het klinkt een beetje soft, maar we zijn zo met elkaars leven verweven, dat er geen ruzie is waardoor we niet meer van elkaar zouden houden. Ik denk dat een bepaalde mate van vertrouwen heel belangrijk is bij het maken van muziek. Ik voel me vaak heel kwetsbaar als ik een demo naar de anderen stuur. Ik respecteer alle drie heel erg als muzikant, dus als ik iets opstuur denk ik vaak: ‘O, wat moeten ze wel niet van me denken’. Zeker met sommige onderwerpen op dit album. Weten dat ik met deze drie mensen ben die mij bij alles steunen, is heel geruststellend.
