De hele dag knaagde de regen al aan ons humeur, de herfststorm probeerde ons ervan te overtuigen dat er niks beters was dan op de bank hangen, met een kopje thee en Netflix. Maar ja, vrijdag traden er twee Belgische indiebands op in STECK, een show die nota bene in samenwerking met CHAOS was georganiseerd. Handelsmerken van The LVE zijn de dromerige melodieën en prachtige samenzang. Wardrobe bracht begin dit jaar het intrigerende album ‘Giving Up A Ghost’ uit, waarop hartverscheurende nummers te vinden zijn. Genoeg reden om de neus buiten de deur te steken, dus we trokken door de regen naar Delft.

Gelukkig worden we beloond met de warmte van de sfeervolle muziek die The LVE maakt. Deze band, onder leiding van frontman Gerrit Van Dijck, verzorgt het eerste deel van de avond. STECK is niet vol, maar ook niet pijnlijk leeg. Aanvankelijk is de zaal wat afwachtend, maar gaandeweg deint het toch voorzichtig mee met de liefdevolle indieliedjes, die zorgvuldig uitgewerkt worden. Hoewel de nummers melancholisch van toon zijn, zorgt de percussie en stem van Sara Raes voor een lichtvoetig element. Mooi is de meeslepende uitvoering van ‘Sad Song’, een nummer dat uit de set springt.

Na een snelle wisseling van instrumenten pakken de mannen van Wardrobe de instrumenten op. Van Dijck speelt vanavond een dubbelrol en is voor deze gelegenheid aangeschoven als gitarist. Zanger Johan Verkist heeft een vlotte babbel tussen de liedjes door en er ontstaat een gemoedelijke dialoog tussen zaal en zanger. Desondanks blijven de liedjes zelf erg bij de band, zo introvert zijn ze. Ondanks dat gitaren nadrukkelijker aanwezig zijn dan bij The LVE, zijn de nummers juist verstillend en nogal somber. Hier passen de regenbuien die buiten hun werk doen dan wel weer heel goed bij. Terwijl we luisteren naar de toegift, de fraai uitgevoerde cover ‘Come Back and Stay’ waarbij Raes spontaan meezingt, knagen we ons hersens suf op de vraag van wie dit origineel is. Jack Lee… we kunnen rustig slapen.