Tekst: Hanna de Vries
Foto’s: Jan Lenting

Gisteravond stond Waltzburg voor de eerste keer in de gezellige kleine zaal van Simplon. Waarschijnlijk was dit ook de laatste keer dat we het vijftal in deze intieme zaal mogen aanschouwen, want met shows op onder andere Sziget en als voorprogramma van Kensington gaat het behoorlijk hard met de Nijmegenaren. Met een debuut LP op zak bewijzen de heren en dame van Waltzburg dat nepbloemen en snorren nooit uit de mode raken. De Utrechtse Electric Company verzorgde het voorprogramma.

De avond begint met Electric Company. De band rondom zanger Zac Chapman maakt pure indiepop waarbij menigeen in het publiek moeite heeft om stil te blijven staan. Het vijftal is geen onbekende in Simplon, al vijf keer eerder stonden het op dit podium. We zijn vooral onder de indruk van de mooie stem van Chapman en hoe lovend hij is over zijn vrienden, zijn bandleden en Waltzburg. Hij bedankt Waltzburg zanger Menno Krivokuty voor de uitnodiging om deze avond met hen te mogen delen, en ook wij zijn maar wat blij dat we deze band vanavond zien.

Electric Company heeft net als wij ontzettend veel zin in Waltzburg. Waltzburg, die ons bij vlagen doet denken aan een mix van Balthazar en Vampire Weekend, weet vanaf moment één het publiek in te pakken. De band is ontstaan vanuit vriendschap, en dit spat ervan. Muzikaal klinkt het strak en tegelijk spontaan en dat komt live eigenlijk nog beter uit de verf dan op de plaat. Waltzburg speelt goed, heel goed zelfs en de hele zaal deinst fijn mee op het ritme van de bas en synths.

Het tranentrekker momentje is toch wel wanneer zanger Krivokuty het nummer ‘Eyes Shut’ solo inzet. Misschien voelt het een beetje cliché om zo’n moment in de set in te lassen, maar het publiek was wel toe aan een rust momentje. Krivokuty’s stem slaat soms bijna over bij dit gevoelige nummer, wat de performance echt kracht bij zet. Wanneer de band dan tegen het einde van het nummer invalt, zijn we helemaal verkocht.
De set duurt nog net iets langer en de band geeft aan dat de autorit, die maar liefst 2,5 uur heeft mogen duren, het meer dan waard was. Groningen lijkt soms aan het einde van de wereld te liggen, maar een feestje geven kunnen ze wel in het Noorden. De band sluit af met het toepasselijke genaamde ‘So Long’, maar we hopen dat het niet lang duurt voordat we de band weer terug zien.

Lees hier het interview dat we eerder met Waltzburg hadden.