Tekst: Susanne van Hooft
Foto’s: Bente van der Zalm

Wie goed kijkt, zal opmerken dat er heus wel stevige rockbands zijn met vrouwelijke bandleden. Denk bijvoorbeeld aan Gillian Gilbert, toetsenist bij New Order en bij jongere bands drummer Al Greenwood bij Sports Team, bassiste Lydia Palmeira bij LIFE. Maar in de door mannen gedomineerde rockwereld is het niet zo heel vanzelfsprekend. De vraag is of dit juist wel, of juist niet een issue moeten zijn? Moet er inmiddels niet gestreefd worden naar een gelijk aantal mannen en vrouwen op het podium? Zanger en gitarist Donat Kaufman van de Zwitserse psychedelische rockband One Sentence. Supervisor wil er geen punt van maken, hoewel hij dus bewust naar een vrouwelijke drummer zocht toen er een vacature in de band was. Drummer Sarah Palin is het daar niet mee eens en vindt dat het juist wél belangrijk is om dit te benadrukken. We hadden een zeer geanimeerd interview met One Sentence. Supervisor na het optreden op Left Of The Dial van deze band. 

We zagen jullie net spelen bij Left of The Dial. Het was behoorlijk druk bij jullie show. Wat opviel, was dat jullie veel interactie met elkaar hadden tijdens het spelen.
Sarah: Dank je, daar hebben we met elkaar over gesproken. We hadden een keer een show waarbij het niet zo lekker ging; er waren wat technische problemen en we waren allemaal een beetje onzeker. In plaats van dat we oogcontact maakten en elkaar duidelijk maakten dat we er samen in stonden, bleef iedereen in zijn eigen cocon proberen om niet te veel fouten te maken. Daardoor maakten we meer fouten en werden we nog onzekerder. We moeten bij elkaar blijven en oogcontact blijven maken.
Het is eigenlijk gek om in het centrum te staan en dat de anderen achter je staanDonat: Dat is de reden dat we in een halve cirkel op het podium staan. Er is geen centrum, zodat het veel eenvoudiger is om met elkaar te communiceren. Dat voelt veel beter; ik kan iedereen zien. Het is eigenlijk heel gek om in het centrum te staan en dat de mensen met wie je speelt achter je staan; dat slaat eigenlijk nergens op.

Jullie zijn een band uit Zwitserland. Is het moeilijk om uit de Zwitserse muziekscene te komen?
S: Uit Zwitserland gaan was voor mij als muzikant het meest inspirerende. Ik ben dankbaar voor de mogelijkheden die we daar hebben gekregen. Toen ik vanuit Zurich naar de Verenigde Staten ging om daar muziek te maken, kwam ik er achter wat een luxe we hebben in Europa. We nemen alles als vanzelfsprekend aan. Alles binnen handbereik hebben, heeft niet altijd een positieve invloed op de kwaliteit van de muziek. 
D: Ik realiseerde me ook dat ik me eigenlijk gevangen voelde, hoewel ik alles had. Pas toen ik weg was, besefte ik dat je wel alles aan de oppervlakte kunt hebben en dan toch ongelukkig kunt zijn. Er is in Zwitserland altijd een druk om geld te verdienen. Als je in Zwitserland zegt dat je muzikant bent, dan vragen mensen altijd, ja oké maar wat doe je echt? Want het wordt als een hobby gezien. In de Verenigde Staten zijn mensen gewoon muzikant. Punt
S: Ook al doen ze niks, hahaha. 

Sarah, One Sentence. Supervisor bestond al een aantal jaar toen jij er bij kwam. Hoe was dat voor jou?
S: Het voelde niet alsof ik in een bestaande band kwam, want Bahar (Ghazi, de oudspeler) kwam er op dat moment ook bij. Daarmee waren er twee mensen die al langer in de band zaten en twee die er nieuw bij kwamen. Iedereen moest elkaar leren kennen. Het is voor mij wel nieuw om in een mannenband te spelen; hiervoor speelde ik vooral met vrouwen. Het spelen op zich is niet anders, maar dat je met meer mannen bent, maakt wel uit. We kwamen een keer in een rotsituatie in een club in Hamburg waar we speelden. Het was heel laat en mensen waren behoorlijk dronken. Er waren veel ‘jagers’, van die masculiene mannen, en toen ik daar speelde met de band die alleen uit vrouwen bestond, voelden we die sfeer en we begrepen dat we daar weg moesten wezen. Toen ik een poos later met deze band daar speelde, voelden de jongens het ook. Ze wisten wat er gaande was, maar het voelde voor hen niet als iets waar ze direct op moesten reageren, want zij voelden zich niet bedreigd.
D: We waren niet echt gealarmeerd, omdat wij niet degene waren waar de hele tijd naar werd gekeken of die werden aangeraakt. We realiseerden ons heel goed dat er een klotesfeer was, maar voor ons was het voldoende om backstage te zijn. Voor mij was het een leerzame ervaring, al was het pijnlijk voor jouVoor Sarah was het duidelijk dat we direct weg moesten gaan, ook om een statement te maken. Voor mij was het een leerzame ervaring, al was het pijnlijk voor jou [tegen Sarah]. We zijn ons er nu meer van bewust en we hebben er nu strategieën voor.
S: We hebben de dag erna gesproken over welke copingsstrategieen we inzetten als ik, of wie dan ook, zich bedreigd voelt op welke manier dan ook, of het nu racisme of seksisme is. Bahar en ik zijn daar het meest kwetsbaar voor, omdat wij minderheden zijn.
D: Deze ervaringen maken het een heel andere band. Hiervoor waren we gewoon een vier-blanke-mannen-band. Toen we een nieuwe drummer zochten, was de meest voor de hand liggende oplossing om mijn huisgenoot te vragen bij ons te komen drummen.

Waarom koos je niet voor deze voor de hand liggende oplossing?
D: Ik was me bewust van de situatie, dat wij vier mannen met dezelfde achtergrond zijn. Ik wilde mensen met een andere achtergrond ontmoeten. Het belangrijkste was dat iemand paste bij de band, maar ik wilde niet het eenvoudigste kiezen. Ik dacht na over vrouwelijke drummers en nou ja…
S: [valt bij] Ja, kiezen voor vrouwen is heel belangrijk. Elke keer als we een band moeten kiezen die voor ons opent, en als ze ongeveer hetzelfde zijn, dan kies ik altijd voor de band met de meeste vrouwelijke, homo of niet-binaire mensen erin. Want we hebben zichtbaarheid nodig. Dat vind ik heel belangrijk. Jij [tegen Donat] zegt dat je specifiek naar een vrouwelijke drummer zocht, of een non-binaire persoon, dan is het heel belangrijk om dat te zeggen.
D: Maar ik wil er geen punt van maken
S: Je moet er juist een punt van maken!
D: Ik wil het niet tot mijn unique selling point maken.
S: Het zou juist een belangrijke moeten zijn!
D: Ik realiseerde me: ik hoef maar één telefoontje te plegen en we hebben een mannelijke drummer. Direct. Maar het kost me veel meer tijd om een vrouwelijke drummer te vinden.  
S: Tot het moment dat het normaal is dat we vrouwen of niet binaire mensen zien spelen en dat we niet hoeven te zeggen: dit zijn vrouwen. Tot dan moeten we het benadrukken!