Wie van de redactie nog niet moe was van alle jaarlijstjes, heeft zijn of haar hoofd nog eens gebogen over de vraag welk optreden in 2019 het meest indrukwekkend was. Zo kwamen we uit op de bonte verzameling van Crack Cloud, Alex Cameron, Twenty One Pilots, Snail Mail, The Amazons, Kakkmaddafakka, William the Conqueror, Shame en Emma Ruth Rundle.
Lees hier de ervaringen van Arjen Bloem, Fabian Hofland, Susanne van Hooft, Wim du Mortier, Eddy Taatgen, Dennis de Waard, Bente van der Zalm, Paul van der Zalm en Ivana van der Zant.
Susanne van Hooft
Twenty One Pilots op Pukkelpop
2019 was een goed concertjaar, dus de keuze was moeilijk. Het meest bijzondere was dit optreden van Twenty One Pilots. Bij Pukkelpop had ik me op de zondag gestationeerd voor de mainstage, dus we zagen veel goede acts (zoals Billie Eilish en A Day To Remember), maar voor mij was Twenty One Pilots het hoogtepunt, omdat ik een zwak voor deze band heb. Door veel muziekcritici een beetje weggehoond, maar de liedjes gaan ergens over en klinken vaak tegendraads vrolijk. Live optredens zijn een spektakel. Bij dit optreden lukte het ons om op de plek te staan waar drummer Josh Dun aan het eind van het optreden boven het publiek drumt. Ik zag dus niet veel met hem boven me, maar dat meemaken gaf een dit concert een extra kick. Lees hier de recensie van dit optreden.
Bente van der Zalm
Shame op Sonic City
Het grootste poppunkfeestje van 2019 vond ongetwijfeld plaats op Sonic City. Het optreden dat Shame weggaf was sowieso al goed, maar omdat zij dit festival zelf hadden gecureerd en de band niet bijzonder veel optredens doen op het moment, was het voor henzelf ook extra bijzonder. Drie jaar geleden zag ik Shame nog in De Zwarte Ruiter in Den Haag met een handjevol mensen. De overtuigingskracht is nog even groot, maar nu stonden ze hier voor hun eigen fans in een propvolle zaal. Het contrast kon niet groter. Ook alle bands die zij die dag hadden geprogrammeerd waren aanwezig bij dit optreden en maakten het feestje helemaal compleet. Onder andere de leden van The Murder Capital doken vaak het publiek in en moshten vrolijk mee. Dit alles maakte het optreden nu al een onvergetelijk moment. Lees hier de recensie van dit optreden.
Wim du Mortier
Crack Cloud in V11, Rotterdam
Mijn hoogtepunt in sowieso een uitzonderlijk goed live-jaar. ‘Crack Cloud verbluft en verwondert met hun wezenloos strak gespeelde eigenzinnige dansbare postpunk,’ schreven we destijds. Indrukwekkend vond ik vooral de concentratie en professionaliteit waarmee de band speelde. In zo’n kleine zaal voor een handje vol mensen kun je misschien eens de teugel een beetje laten vieren, zou je denken. Maar daar is bij dit gezelschap uit Canada geen sprake van. Alsof ze een missie hebben, spelen ze altijd overal met volle inzet. Voeg daarbij hun heerlijk dansbare postpunk en je hebt een optreden om niet snel meer te vergeten. Het bleek bovendien de aftrap voor een najaar (te) vol geweldige concerten in Rotterdam. Lees hier de recensie van dit optreden.
Dennis de Waard
Alex Cameron in Paradiso, Amsterdam
De meest charismatische showman van de indiescene. Ik werd op slag verliefd op zijn muziek toen hij van zijn tweede plaat de single ‘Candy May’ uitbracht in 2017. Cameron is een fantastische verhalenverteller: Op zijn eerste album speelt hij een mislukte man uit de showbizz, op zijn tweede plaat vertelt hij verhalen vanuit het oogpunt van white trash en op zijn derde album is hij zichzelf, maar dan als een man die verliefd is. Zijn teksten zijn hilarisch, treurig, smerig, seksueel, een tikkeltje fout en schitterend tegelijk. In Paradiso zag ik hem dan eindelijk voor het eerst en het was werkelijk fantastisch. Alex Cameron is écht een showman zoals er maar één is. Hij heeft seks-appeal, hij heeft moves, hij speelt zijn karakter enorm goed en hij wist echt de hele zaal te vullen met zijn charisma. Naast hem stond zijn business-partner in crime, Roy Molloy die gewapend met zijn saxofoon de zaal in extase bracht. De band wist de nummers in live-uitvoering enorm dansbaar te maken, zelfs de kille lo-fi nummers van de eerste plaat werden gevaarlijk goed. Het was zo’n optreden waarvan je weken na dato na kon genieten, zó goed was het. Alex Cameron is in mijn ogen één van de origineelste artiesten die er op het moment rondloopt en hij was op dit moment op zijn allerbest. Ik kijk er al naar uit de beste man weer eens te zien.
Ivana van der Zant
The Amazons in O2 Academy, Londen
Het was erg lastig kiezen, want ik ben naar zo veel vette concerten geweest dit jaar! Maar eentje die er zeker uit springt is The Amazons in de O2 Brixton Academy in London op 22 november. Ik had The Amazons voor de eerste keer gezien in Rotown dit jaar, toen ik ze nog niet kende. Ik werd verrast door hun energieke show en hun overtuigende performance. De zanger, Matt, gaf mij aan het einde nog een plectrum, ik ging met hem op de foto en alle bandleden signeerden mijn album. De O2 was een veel grotere zaal dan Rotown en ik mocht er fotograferen. In deze zaal kwam de band erg goed tot zijn recht. Ik was hier samen met Bente en uiteindelijk zijn we nog in de vip-area terechtgekomen. Het was oprecht een legendarische avond. Lees hier de recensie van dit optreden.
Fabian Hofland
Snail Mail in Bitterzoet, Amsterdam
Timide meisje gewapende met gitaar en een bijna te breekbare stem, pakt moeiteloos de hele zaal in. Haar stem slaat over, valt weg en het hapert aan alle kanten. Het is echter zo oprecht en puur dat het eerder iets toevoegt dan dat het afbreuk doet aan de nummers. De rest van de band (bas, drum, toetsen) zijn alleen maar behang; Lindsey Jordan is de onbetwiste ster van de avond. Mijn hoogtepunt van het jaar is van een van de minst perfecte optredens die ik ooit zag, en dat wil wat zeggen. Lees hier de recensie van dit optreden.
Arjen Bloem
Kakkmaddafakka op Welcome to the Village, Leeuwarden
Kakkmaddafakka is de festivalband bij uitstek; met hun energie en de spectaculaire optredens is deze muziek enorm dansbaar. Het optreden op the village was op een zwoele zomeravond, kan ik me herinneren.
Ultiem voor de beleving. Ondanks dat ze uit het koude Noorwegen komen, waren de klanken warm. Het was alsof je naar een hip Zuid-Europees bandje luisterde, met het sausje Scandinavië eroverheen.
Eddy Taatgen
William the Conqueror in Brighton
Mijn favoriete muziek Americana. Deze band heeft fantastische lyrics en speelt live net zo perfect als op de cd of de vinyl! Verder lovely people to meet up with!
Paul van der Zalm
Emma Ruth Rundle in Paard, Den Haag
Het was een tip in het Volkskrant Magazine: ze zou de donderdag erop een niet te missen exclusieve show in het Paard (kleine zaal) geven en er waren nog kaarten. Ik kende haar nog niet, maar in een opwelling besloot ik te gaan. Daar heb ik geen moment spijt van gehad! Ik werd namelijk compleet overweldigd door de kracht van deze zangeres/gitariste en de intensiteit van haar composities. Ze had een band bij zich die haar perfect aanvulde, maar ze zou het ook prima zonder hebben gered. Met verbazing bleef ik achter: waarom kende ik haar nog niet, waarom stond ze niet in een grotere zaal, waarom was ze nog zo’n goed bewaard geheim? Gelukkig zijn er boekers die hun oren goed openhouden en haar een podium bieden. Applaus dus voor Roadburn in Tilburg om Emma Ruth Rundle in 2020 een deel van het programma te laten samenstellen.