Tekst: Lucy Olsman en Shannon van Eis
Foto’s: Anne Brans

Op de Groene Heuvels bij Beuningen opende Down The Rabbit Hole vrijdag haar poorten. Al vanaf het eerste moment zit de sfeer er goed in. De zon schijnt, de temperaturen zijn meer dan aangenaam en de opmaak van het festival is magisch: alsof je je op een andere planeet bevindt. Hier en daar zie je de mensen genieten van het uitzicht van het meer. We zien dit weekend Girl in Red, Gorillaz, Two Door Cinema Club, Phoebe Bridgers, Hang Youth, Son Mieux, War on Drugs, Personal Trainer, Spinvis, Eefje de Visser en Haim.

Vakmanschap en verrassingen op vrijdag met Personal Trainer, Two Door Cinema Club, Haim en Son Mieux

Toen Sleaford Mods helaas niet meer kon komen, moest er zo snel mogelijk vervanging worden geregeld. Gelukkig was daar Personal Trainer, de Amsterdamse postpunkband die ondertussen al aardig op weg is om de grotere podia te betreden. Zanger Willem Smit geeft aan nog nooit voor zo’n groot publiek gespeeld te hebben. Ze zijn verrassend goed in doen alsof, want wat wéten ze het publiek goed klaar te stomen voor wat er vandaag komen gaat. Ook songs als ‘Fiddlefunk’ en allernieuwste single ‘Rug Busters’ ontbreken niet in de set. (SvE)

Even verderop in de Hotot zijn we getuige van het optreden van Two Door Cinema Club. ‘I Can Talk’ is het nummer waar deze driekoppige band hun optreden mee aftrapt. De snelle drum en synthpop-achtige melodie maakt het publiek onmiddellijk enthousiast. De vastberaden blik in hun ogen verraadt dat ze veel waarde hechten aan de kwaliteit van hun muziek. En kwaliteit is wat ze leveren. De nummers die volgen (onder andere hits zoals ‘What You Know’, ‘Sun’ en ‘Something Good Can Work’) worden zo briljant uitgevoerd dat het net is of je de studioversie van de nummers beluistert. Strak en foutloos werken de bandleden hun nummers één voor één af. De bescheiden mannen vergeten echter niet plezier te hebben op het podium. Hun ogen stralen als ze het publiek uit hun dak zien gaan. Een prachtige show die veel indruk heeft gemaakt. (LO)

Als het begint te schemeren zien we even later ook Haim op ditzelfde podium opkomen. De drie zussen Danielle, Este en Alana staan bekend om hun voornamelijk poppy studiowerk, maar op het podium zelf komt de hardere rock-sound meer naar voren. (SvE)

Zoekende naar vervanging voor Clairo is Son Mieux opgeroepen. “Willen jullie, kunnen jullie?” Uiteraard springt Son Mieux direct in de auto, en geven vervolgens een show die reusachtig in de smaak valt, ondanks dat ze weinig voorbereidingstijd hebben gehad. Dit getuigt van het enorme talent en flexibiliteit van de band. Ze komen op in outfits afgeleid van jaren tachtig disco. Strakke glitterbroeken en grote zonnebrillen zorgen voor een extravagante uitstraling. Het plezier en passie dat de zanger uitstraalt terwijl hij headbangt op zijn eigen muziek werkt aanstekelijk, want de hele tent staat vol springende mensen. De bandleden zijn zo energiek en opgetogen dat het lijkt alsof ze nooit willen stoppen met dansen. Een prachtige show met een rijke variatie aan instrumenten, perfect voor een zonnig festival als deze! (LO)

Intiem én groots op zaterdag, met Spinvis, Eefje de Visser, Hang Youth en Gorillaz

De volgende ochtend breekt aan. Rond het zaterdagmiddaguur vinden we Spinvis op de Teddy Widder, compleet met band. “Zonnekinderen, kinderen van de zon!” exclameert Erik de Jong (Spinvis) nadat hij met zijn band het podium betreedt. Begeleid door instrumenten als de cello, viool, xylofoon en melodica zet Spinvis een intieme, emotionele show neer. Upbeat nummers worden gespeeld op elektrische gitaar, afgewisseld met melancholische liedjes ondersteund door zijn akoestische gitaar. Het publiek wordt constant verrast door de verfrissende draai die Spinvis geeft aan zijn muziek. “Dat is toch wat, kijk nou dan!” zegt Spinvis, refererend aan de zaal die vol fans staat. “Gaaf dat je er bent!” Bekende nummers zoals ‘Picasso’ en ‘Kom Terug’ worden gespeeld, maar er komt ook een variatie aan verborgen parels voorbij. ‘De Grote Zon’ is hier een voorbeeld van, een warm nummer over het speciale gevoel dat je krijgt als je met een geliefde op vakantie gaat. Een emotionele achtbaan in de positiefste zin van het woord: Spinvis laat alle kanten van zijn waanzinnige talent zien.(LO)

Het podium wordt omgebouwd en er worden gouden gordijnen opgehangen. De zaal loopt langzamerhand vol, mensen weten wat er komen gaat. De Nederlandse koningin van de indiepop komt op. Het is Eefje de Visser. Zonovergoten, indrukwekkend en talentvol. De achtergrondzangeressen maken het allemaal tot een perfect geheel. Tegen het einde van het optreden worden we omvergeblazen door een magische cover van ‘Running Up That Hill’ van Kate Bush. Wat later lopen we naar de Fuzzy Lop, waar Dry Cleaning zo meteen speelt. Gekleed in pak komt zangeres Florence Shaw op. De diepgaande praatzang van Shaw werkt rustgevend in op de snerpende gitaarriffjes. Iedereen lijkt onder de indruk. Wanneer het tijd is voor ‘Scratchcard Lanyard’ begint iedereen volmondig mee te zingen. (SvE)

Hang Youth weet de Fuzzy Loop op zijn kop te zetten. Met hun korte nummers waarin ze hun politieke mening verkondigen, ontstaan er binnen de kortste keren moshpits en bierdouches. De punkband uit Amsterdam Noord zit vol energie, en maken constant grappen over hoe ze met nog tien minuten over nog “veertien liedjes kunnen spelen,” hierbij refererend naar het feit dat de meeste nummers maximaal 30 seconden duren. Het publiek joelt vrolijk de leuzen in de nummers mee, zoals VROUWEN VERDIENEN OOK EEN KANS OM CORRUPTE LEIDERS TE ZIJN en JE HAAT GEEN MAANDAG JE HAAT KAPITALISME. De gitarist benadrukt nog eens hoe gezellig hij het vindt en zanger Abel van Gijlswijk vindt het geweldig hoe veel mensen hen komen opzoeken. “Was er niets anders leuks?” grapt hij. Het is een energieke show waar iedereen echt even helemaal los kan gaan.
Even later zien we de grote headliner waar iedereen naar uit heeft gekeken: Gorillaz start om kwart over 11 op de main stage. Het is opvallend hoe creatief de show in elkaar is zit. De bandleden zijn volledig in het knalroze gekleed en op de achtergrond komen beelden van de welbekende animaties die kenmerkend zijn voor de band. Het hele festival is het nog nergens zo druk geweest als hier. De klanken vullen het hele veld, en bekende klassiekers als ‘Rhinestone Eyes’ en ‘On Melancholy Hill’ worden niet overgeslagen. De achtergrondbandleden krijgen elk individueel een kans om een eigen liedje te zingen, wat de show prettig inclusief en gevarieerd maakt. Zanger Damon Albarn geeft het podium dan volledig over aan zijn ondersteunende vocalisten en muzikanten, waarna hij het zelf weer oppakt met zijn eigen muziek. Een lust voor het oog en geweldig om naar te luisteren! (LO)

Zondag wegdromen met Klangstof, Phoebe Bridgers, the Girl in Red en The War On Drugs

Het is alweer de allerlaatste dag. Je merkt het, want er zijn al een behoorlijk aantal mensen weggegaan. Als we de Teddy Widder binnenlopen, staat de Amsterdamse indierockband Klangstof op het podium. Er zijn twee typen mensen: mensen die vooraan staan te dansen, en mensen die achteraan op de planken zitten om van een afstand te genieten van de dromerige gitaren waar Klangstof zo om bekend staat.(SvE)

Even later zien we hier een enorme opkomst voor de Noorweegse dame Girl in Red, het lgbtq icoon dat niemand duidelijk wil missen! Nonchalant komt ze het podium op in haar hoodie en spijkerbroek die ze vastgebonden heeft met Nike veters. Ze moet hem steeds ophijsen, merkt ze vrolijk op. Het publiek wordt geleidelijk aan steeds enthousiaster. Ook Girl in Red zelf gaat steeds wilder rondspringen en dansen. Ze zingt haar liedjes over vrouwenliefde: Girls, My Girl, Body and Mind en nog veel meer. Er beginnen moshpits te ontstaan terwijl Girl in Red tekeer gaat op haar elektrische gitaar. Tegen het einde laat ze een Wall of Death ontstaan. Het publiek splitst zich op en ze komt het publiek in. Na luidkeels aftellen mosht ze gezellig mee, tot groot genot van elke fan in het publiek. Met oorverdovend applaus verlaat ze het podium na het concert. Misschien wel het concert waar iedereen zichtbaar het meest genoot en helemaal in de muziek opging! (LO)

Tegen de avond zien we steeds meer mensen in Phoebe Bridgers shirts lopen. We weten dan ook waar zij voor komen. Lang voordat de Amerikaanse singer-songwriter begint, is het al druk bij de Hotot. De zangeres komt, zoals verwacht, op in een zwarte jurk met skelettenborduursel, compleet met zonnebril. Elk nummer op de setlist is een nieuwe bladzijde uit het ‘Punisher’ boek. Het is ronduit betoverend en een aantal mensen uit het publiek hebben duidelijk moeite met hun tranen inhouden. (SvE)

De afsluiter van de Hotot is The War On Drugs. Het stemgeluid van Adam Granduciel galmt over de synthesizers en dromerige gitaren. Met de ondergaande zon en het prachtige uitzicht over het meer had er geen betere act kunnen zijn om deze editie van Down The Rabbit Hole af te sluiten. (SvE)

• 

• 

•