Tekst: Lucy Olsman
Foto’s: Arsen Tskhay en Saskia Ludden
Gisteravond kwam het populaire, psychedelische kwintet Psychedelic Porn Crumpets uit Australia hun gezicht laten zien in Vera, Groningen. De geboorte van deze energieke, experimentele muziek vond plaats in 2014 toen de band zich vormde in de stad Perth. En wat hebben we hier gisteren van kunnen genieten! Bekend van nummers als ‘Cornflake’ en ‘Cubensis Lenses’ zetten ze de hele zaal op zijn kop. “This room is full of hipsters!” merkte de leadzanger Jack McEwan op, en hij had geen ongelijk.
Bij onze aankomst bij Vera staat er een rij van de ingang tot nog mijlenver in de straat. De sfeer is uitgelaten en vol spanning. Wat een gigantische opkomst voor de band. Eenmaal binnen gaat om 21:00 eerst Bongloard van start, een punkgroep opgericht in Utrecht. Hun harde garagerock knalt door de speakers en vormt de perfecte voorbereiding voor de Psychedelic Porn Crumpets.
Tussen de twee bands door is het publiek wild en energiek, vol verwachting voor de groep waar ze voor komen. Dan horen we de eerste hints van muziek, maar… het is Italiaanse opera wat we horen. Een interessante introductie van een psychedelisch rockconcert die het publiek scherp houdt. Iedereen zet zijn beste operastem op en doet vrolijk mee. Het podium wordt dan vol rook geblazen en er flitsen felle witte lampen, wat bijdraagt aan het buitenaardse effect wat de magische muziek van de band met zich meebrengt. Even vergeet je dat je in een zaal vol mensen staat en je voelt de adrenaline door je heen stromen. Dan komt de band op en begint met spelen. Vanaf het begin is de muziek strak, en mensen headbangen wild mee.
Na de eerste nummers, waaronder ‘I Found God in a Tomato’, is iedereen volledig opgenomen door de muziek. De band staat er bovendien om bekend dat geen concert van ze voorbij kan gaan zonder crowdsurfen. En inderdaad, al vroeg in het concert worden de eerste mensen opgetild. Door de grote hoeveelheid rook gepaard met roze en blauwe lichten zijn de crowdsurfers een magisch gezicht. Ze zijn slechts silhouetten. Ditzelfde geldt voor de muzikanten. Een heel enkele keer kan je door de rook hun gezichten zien en daar zie je niets anders dan focus, maar ook heel erg veel plezier. Overduidelijk gaan ook zij helemaal op in de muziek die ze aan het maken zijn. Dit is meer dan logisch en terecht, want ze zetten een buiten-wereldse show neer. De muziek werkt geestverruimend en men lijkt even te vergeten dat zich buiten de deuren van de zaal nog een hele andere wereld bevindt. Tegen een uur of twaalf, na het spelen van hun toegift ‘Marmelade March’, gaat de band weer terug de coulissen in en komt het publiek tevreden bij van al het springen en dansen. Een ongelooflijke ervaring die veel mensen nog heel lang zullen koesteren
