Tekst: Zaza de Vries
Foto’s: Eddy Taatgen

 Veel (internationaal) talent bij Vicefest 2022 Net als de voorgaande editie is de Oosterpoort weer prachtig aangekleed voor Vicefest. Vicefest is het inmiddels jaarlijks terugkerende festival van de Groningse band The Vices. Het festival had dit jaar een nog grotere line up dan ooit tevoren met veel internationale artiesten. CHAOS was erbij en zag: FEET, Rats on Rafts, Pom, Cloudsurfer, Black Honey, IST IST en natuurlijk ook The Vices zelf. 

Vicefest gaat dit jaar internationaal, naast de thuiswedstrijd in Groningen hebben de heren van The Vices drie internationale edities gepland in Berlijn, Antwerpen en London. Het is dan ook niet zo gek dat de line-up dit jaar barst van het internationaal talent. De eerste band die we bekijken komt dan ook uit het Verenigd Koninkrijk, namelijk: FEET. De benedenzaal achterin de Oosterpoort staat aardig vol als de band het podium op komt, maar helaas komt de zaal moeilijk los. De band lijkt zelf ook even op te moeten warmen. De single ‘Pretty Thieving’, normaliter een publieksfavoriet, komt niet echt tot zijn recht. Voor de band is het opwarmen gelukkig van korte duur, zelden hebben we iemand zo los zien gaan met een tamboerijn. Het publiek blijft helaas wat bescheiden naar de band kijken en weigert echt mee te bewegen. 

We halen een speciale Vice-Cocktail bij de bar. Aan het einde van de avond hebben we alle drie de speciale cocktails geproefd, en hoewel we bij CHAOS muziek recenseren kunnen we zeggen dat de Dirty Genever erg goed in de smaak viel. We scoren nog snel een T-shirt bij de goed gevulde merch tafel en lopen dan de theaterzaal in voor de Rotterdamse Rats on Rafts. Rats on Rafts maakt psychedelische muziek met een rauw randje. Dat rauwe randje is helaas een beetje te rauw in de Oosterpoort. De band speelt aardig, maar de zang laat zeker wat te wensen over. 

• 

• 

Na Rats on Rafts kunnen we niet kiezen, gelukkig hoef je enkel maar de trap op of af om bij het andere podium te komen dus kiezen we ervoor om eerst een stukje van de show van Cloudsurfers te bekijken om ons daarna snel naar Pom te verplaatsen. Cloudsurfers barsten van de energie, mede mogelijk gemaakt door het feit dat er niet één maar twee drummers op het podium staan. Wat maakt het uit dat we soms de teksten niet goed kunnen verstaan? De beuk erin. De band vraagt aan het publiek of er iemand is die weet wat een moshpit is. Dat weten sommigen schijnbaar wel, en midden in de zaal beginnen een paar mensen vrolijk tegen elkaar op te springen. Het publiek is het concept van een moshpit snel weer vergeten en na een half nummer verdwijnt de moshpit weer. Toch weer dat bescheiden publiek bij een band die dat totaal niet is. Het valt ons eigenlijk de hele avond al op. We vragen ons af waar het aan ligt? Zijn de geboekte bands misschien iets te ruig voor het publiek wat op de aanstekelijke radio-rock van The Vices af komt? We vinden het vooral jammer voor de bands, die echt hun best doen en een goede show neer weten te zetten. De bands krijgen gelukkig wel voldoende applaus vanuit de zaal.

• 

• 

Snel door naar Pom, die op het bloedhete Pandora podium spelen. Pom speelt goed, erg goed zelfs. De band neemt ons mee op reis in hun eigen wereld en het publiek. Mensen deinen rustig mee met de lieve pop-rock die de band maakt en dan is het tijd voor de grote naam van de avond: Black Honey. Black Honey maakt dit predikaat meer dan waar. Vanaf het moment dat de band ‘All My Pride’ inzet gaat het publiek los. Alles klopt aan Black Honey: van de jaren 70 outfits van de bandleden, compleet met leren jacks, wijde flower power broeken en vetkuiven tot aan de uitgedachte bewegingen van zangeres Izzy Phillips. Phillips weet wat ze moet doen met een podium en maakt niet alleen muziek, ze treedt op. Een bijzonder moment in de show is wanneer ze tijdens ‘Corrine’ alle zelf identificerende vrouwen en non-binaire personen naar voren vraagt. Alle lange jongens doen keurig een stapje opzij, en creëren zo letterlijk en figuurlijk ruimte voor vrouwen om veilig van de rock show te genieten.

• 

• 

Als Black Honey de laatste noten speelt is boven in de Pandora IST IST al begonnen. IST IST komt uit Manchester, en dat is zeker te horen. De band weet het beste van Joy Division met Editors te combineren en zetten zo hun eigen geluid neer. Helaas wordt de show geplaagd door technische problemen en is het inmiddels zo heet binnen bij het Pandora stage dat we ons bezoek eerder moeten beëindigen om wat drinken te halen. 

We dansen nog even mee bij de DJ tafel en dan mogen we de zaal in voor The Vices. De band is nog aan het soundchecken als de mensen de zaal in mogen. Dit maakt de grap die de presentator even later maakt extra ironisch. “The Vices zijn er niet, misschien moeten we ze even gaan roepen.” Net als vorig jaar mag de moeder van gitarist Jonathan Kruizenga het spits afbijten met een prachtig stuk operazang. Ze ontvangt terecht een daverend applaus wanneer ze klaar is en plaats maakt voor The Vices. 
The Vices zijn natuurlijk het hoogtepunt van hun eigen avond. Waar je af en toe een verdwaalde Black Honey of IST IST fan tegenkomt is het het overgrote merendeel van de mensen hier overduidelijk voor de naamdrager van het festival. Nog voordat de eerste tonen zijn gespeeld vliegt het eerste biertje voor de zaal. Zanger Floris van Luijtelaar geeft aan dat de band speciaal voor vanavond hun setlist eens helemaal om gaan gooien en de band speelt hit na hit na hit. 

• 

• 

Ja, Vicefest is een mini-festival, maar als je naar het publiek kijkt voelt het als een concert van The Vices met een vrij lang voorprogramma. Anders dan bij de andere artiesten van de avond hoeven The Vices geen moeite te doen om het publiek enthousiast te krijgen. Mensen hoeven niet herinnerd te worden aan het feit dat ze mogen klappen, springen en dansen. Op de momenten dat Floris even stil valt maakt het publiek probleemloos zijn zinnen af. We hebben The Vices natuurlijk al eens vaker live gezien. Wat opvalt is vooral hoe de band door het vele touren en optreden na corona is gegroeid. De heren staan met een zekere zelfverzekerdheid op het podium die we nog amper eerder bij de bandleden hebben gezien. Drummer Mathijs Louwsma weet in de op slepende muziek de rust te bewaren. Bassist Simon Bleeker speelt fenomenaal strak. Zowel Floris als Jonathan weten sterke vocalen neer te zetten. Één ding is zeker: The Vices zijn een ontzettend goede live act.