Tekst: Zaza de Vries

Vanuit Warrington in Groot Brittannië wist rock kwartet CRAWLERS eind 2021 de alternatieve muziek scène te veroveren. De single we ‘Come Over (Again)’ werd een hit op Tiktok, maar de band wist al snel te bewijzen dat ze meer zijn dan een one hit wonder of een sociale media hype. De band wist al snel een stabiele fanbase op te bouwen die alle teksten al luidkeels meezingen. Recent kwam de band met de mixtape ‘Loud Without Noise.’ We spraken met Holy Minto, zangeres van de band, en met drummer Harry Breen over het afgelopen jaar, de mixtape en wat er komen gaat.

Vorig jaar was een veelbewogen jaar voor CRAWLERS, wat is vonden jullie het leukste moment van het afgelopen jaar?
Harry: De tour in Amerika. Dat was gewoon te gek, een droom die uit kwam. Ondanks dat we vooral acht uur per dag in de auto zaten, was de algehele ervaring fantastisch.
Holly: Ik vind het iconisch dat we dit al zo vroeg in onze carrière hebben mogen doen. Er waren zoveel uitverkochte shows, elke avond was gewoon bizar. Ik denk toch, dat als ex-emo, of stiekem nog steeds emo, mijn mooiste moment was dat we in het voorprogramma van My Chemical Romance stonden. Dat was heel raar eigenlijk, ze hadden ons dat nooit moeten laten doen; we zijn nog zo’n baby band. Het was overweldigend, en daarna hebben ook meteen een uitverkochte show gespeeld. Dromen komen echt uit.

Over My Chemical Romance gesproken, hoe ging dat?
Holly: Echt te gek. We mochten dit doen omdat Amy (Woodall, gitaar) en Liv (Kettle, bass) uit Warrington komen. My Chemical Romance had een show gepland in Warrington. De mensen die de tour van My Chemical Romance organiseren bleven ons ophypen als een nieuwe verse alternatieve band uit Warrington, totdat ze ons een plekje in de line up gaven. Het was fantastisch, we mochten optreden in Amy’s lokale park, het was zo groot. Ik heb nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien. Gerard Way (zanger van My Chemical Romance) noemde onze bandnaam op het podium en ik moest huilen en overgeven. 
Harry: Het is zo raar, want Warrington is zo’n vreemde plek om een show te doen. Toen de band de show had aangekondigd, vroeg iedereen in het VK zich af waarom Warrington.
Holly: Gerard zei letterlijk “Hello Manchester”. We hadden allemaal iets van: “Dit is niet Manchester, maar het was in de buurt.”

Als je terug kon gaan in de tijd, welk advies zou je jezelf hebben gegeven rond deze tijd vorig jaar?
Holly: Dat je mentale gezondheid het eerst komt. Je staat op het punt om de reis van je leven te maken, en dat vraagt veel mentale energie. Daarom is het belangrijk om zo vroeg mogelijk te beginnen met voor jezelf zorgen. Ik was toen niet goed voorbereid, dus toen de tour startte was ik best gestrest de hele tijd. Als ik dat eerder op orde had gehad, voor alle tours en festivals, was het allemaal een stuk makkelijk en leuker geweest.
Harry: Neem de tijd om om je heen te kijken en te waarderen wat er gaande is. Hier hebben we nog steeds moeite mee, we doen ding na ding na ding. De Amerika tour ging zo snel voorbij; het was een maand en het was zo over.
Holly: Over de Amerikaanse tour gesproken, dat was te gek. Mensen kwamen echt naar ons concert en hebben ons vanaf het begin af aan gesupport. Ze schreeuwen ons onze teksten toe en ik vroeg me steeds af: “Hoe weten jullie überhaupt wie wij zijn? Dit is bizar.”

Nu we het toch over live shows hebben, wat is jullie favoriete nummer op live te spelen.
Harry: ‘Placebo.’ Omdat de zaal altijd helemaal los gaat.
Holly: Zelf is ‘I Can’t Drive’ mijn favoriet. Dat nummer heeft zo’n goede opbouw. Het begint erg rustig en krijgt het publiek helemaal hyped. Een erg goed nummer op te spelen tijdens een concert of festival. De hele zaal gaat los en ze schreeuwen mee. Iedereen houdt ervan en ik houd van rond springen.
Harry: Ik denk dat dat een goed voorbeeld is van een van onze nummers die live beter klinkt dan op de plaat.

Twee nummers, ‘Come Over (Again)’ en ‘Fuck Me (I Didn’t Know How To Say)’ zijn viraal gegaan op TikTok. Vaak zijn deze nummers de eerste muziek die nieuwe fans horen. Welk nummer denken jullie dat de beste introductie is voor CRAWLERS?
Harry: Elk nummer zou een vreemde introductie zijn. Je luistert naar een nummer en dan luister je vervolgens een ander nummer en die nummers lijken totaal niet op elkaar. Ieder nummer is zo anders. Er is altijd wel een CRAWLERS draadje, maar stilistisch is ieder nummer compleet anders. Ik denk niet dat er een alomvattende introductie is voor CRAWLERS.
Holly: Daar ben ik het helemaal mee eens. We zitten nog zo in het begin van onze carrière, we hebben nog niet eens een album. We zijn nog heel erg aan het spelen met ons geluid en op zoek naar iets waar we comfortabel mee zijn. Momenteel zitten we in een positie waarin we veel kunnen genre-benden. Dus, als je op dit moment onze muziek leuk vindt, dan vindt je ons toekomstige werk waarschijnlijk ook goed. 

Je noemde net een album, zijn jullie daar al mee bezig?
Holly: We hebben altijd gezegd dat we een album-band zouden zijn. We zijn niet het type band dat alleen maar singles uitbrengt. We willen dat ons album speciaal wordt, en niet iets wat we te gehaast hebben gemaakt, ondanks dat we daar nu wel het platform voor hebben. Ik beloof je wel dat we momenteel een paar pareltjes van nummers klaar hebben liggen.

Tegen de tijd dat dit interview wordt gepubliceerd, is jullie nieuwe mixtape uit. Wat was jullie favoriete nummer om te schrijven op de mixtape?
Harry: Het nummer dat het meest natuurlijk tot ons kwam was ‘I Don’t Want It.’ Het is een van die nummers die we er zo uit wisten te gooien. We waren aan het jammen en wisten allemaal wat we moesten spelen en wat ons te doen stond. De demo klinkt identiek aan de studioversie. Het was het leukste om te schrijven omdat we ons niet druk hoefden te maken over hoe het ging klinken.
Holly: ‘I Don’t Want It’ was gewoon zo leuk om te schrijven omdat er geen druk achter zat. Het is een van de laatste nummers die we hebben geschreven en we hebben het snel toegevoegd aan de mixtape. Toen we moesten kiezen welke nummers definitief op de mixtape kwamen, was iedereen in ons team erover eens dat deze erop moest. Het nummer wat ik persoonlijk het mooiste vond om te schrijven was ‘Fuck Me’. Het is moeilijk om te schrijven over zulke traumatiserende dingen, al kon ik wel een hoop invloeden mixen. Het nummer begon als een Fiona Apple/Mitski achtige ballad. Daarna ging het naar een Pixies achtige grunge stijl en veranderde het in een Gorillaz nummer met een grote harmonie aan het einde. Het refrein schreef ik als laatste, ik houd ervan om dit onder druk te schrijven. Dat ik het refrein als laatste schrijf, is een terugkerend thema op de mixtape. Ik was nog niet zelfverzekerd om een goede ‘hook’ te schrijven. Inmiddels ben ik daar erg in gegroeid.

Vind je het moeilijk dit soort emotionele nummers live op te voeren?
Holly: Best wel. Toen we door Amerika toerden hadden we ‘Fuck Me’ net uitgebracht. Om dat zo te zingen terwijl mensen allemaal mee zongen vond ik best heftig. Ik vind het jammer als onze fans zich kunnen herkennen in het nummer. Wat de context ook is, het is een nummer over jezelf niet genoeg lief kunnen hebben en daardoor je lichaam maar weg te geven. Maar, het voelt goed om te weten dat we samen een veilige omgeving kunnen creëren en dat we er samen doorheen gaan. 

Met welke artiest of songwriter zou je nog wel eens willen samenwerken?
Harry: Als drummer ben al blij als ik voor wie dan ook mag drummen.
Holly: Ik zou heel graag een nummer willen schrijven met Muna, ze schrijven enorm goede popbangers en het zijn geweldige producers. Daarnaast zou ik graag een ballad willen schrijven met Phoebe Bridgers of Matty Healy.

En als laatste, 2022 is bijna voorbij. Waar kijken jullie het meeste naar uit in 2023?
Harry: Meer tijd in de studio. Dat is mijn favoriete onderdeel van dit werk. Zelfs al zijn het dagen van twaalf uur. Je wordt elke ochtend wakker, gaat de studio in, maakt nieuwe muziek, gaat ‘s avonds naar bed en de volgende dag mag je het allemaal opnieuw doen. Ik vind alles fantastisch aan deze baan, maar dit is mijn favoriete onderdeel.
Holly: Nieuwe dingen schrijven, het conceptualiseren en afwerken van ons album. We houden ervan om samen in de studio te zijn. We hebben nog steeds hetzelfde team waarmee we al werken sinds ‘Come Over’. We zijn niet van plan dit format te veranderen, maar we hebben ook nieuwe mensen geïntroduceerd. Het is allemaal erg exciting. Oh, en ik kijk natuurlijk ontzettend uit naar alle festivals!

Nieuwsgierig geworden? CRAWLERS spelen op  28 november in Paradiso