Tekst: René Rosierse
Foto’s: René Oonk
Bijna twee maanden geleden verscheen het debuut album van The Anaesthetics ‘1080’. Vernoemd naar de Roland JV-1080 synthesizer die in de jaren tachtig vooral gebruikt werd in vele new wave klassiekers. Een stroming waar de band veelvuldig naar geluisterd heeft en ook veel inspiratie van opgedaan heeft. Zij noemen hun muziek dan ook toepasselijk Modern New Wave. Niet lang geleden konden zij het resultaat van hun debuut live laten horen aan een publiek in het Paard in Den Haag. Wij spraken zanger Sam Duijf en drummer Stijn Vullings achteraf en vroegen naar hun ervaringen, de totstandkoming van het album en de toekomst van de band.
Allereerst de complimenten voor een goede show waarbij het publiek met volle teugen genoot. Beiden zijn zelf ook erg tevreden over het resultaat en Stijn zegt hier verder over: Tijdens de laatste paar nummers had ik echt het idee van ‘zo moet het zijn’. Dat gevoel had ik nog niet vaker gehad maar wist al wel dat er nog meer in zat. Dit was echt heel lekker.
Het album is nu een kleine twee maanden uit. Hoe zijn de reacties en hoe kijken jullie hier nu zelf naar?
Sam: Wij zijn anderhalf jaar bezig geweest met deze nummers voor we ze eindelijk aan het publiek konden laten horen en hadden op een gegeven moment wel zoiets van ‘eruit met dat ding we willen verder’. We hebben eerst twee singles uitgebracht (‘TV Celebrity’ en ‘One by one’) en deze werden goed ontvangen. Ook van het album kregen we goede reviews. Maar we kregen ook de opmerking dat het album misschien wel iets te netjes klinkt. We begrijpen deze opmerking wel. Tijdens het opnemen hebben we gedaan wat we konden en er het beste van gemaakt. De plaat had voor ons het juiste gevoel en daar zijn we voor gegaan. Live komt dit allemaal niet zo netjes en soms wat rauwer over.
Wat heeft jullie voorkeur, het verfijnde werk zoals op de plaat of het wat rauwere geluid zoals we dat vanavond live gehoord hebben?
Stijn: Live moet je iets extra’s bieden aan het publiek. Daar komen de mensen voor anders kunnen ze thuis de plaat wel opzetten. Hierdoor krijgt het geheel live ook net wat meer energie.
Sam: Met het opnemen hebben we de mogelijkheid om laag voor laag de nummers te verfijnen. Live moet je dit op een vertaalbare manier kunnen spelen. We hebben nu ook een extra toetsenist meegenomen waardoor we nog voller klinken. We hebben geleerd dat het verschil niet al te groot moet zijn. We zijn erg blij met hoe het werk nu live klinkt.
Tien jaar bestaat The Anaesthetics al weer en anderhalf jaar geleden was het moment daar om serieus aan een album te gaan werken. Honderd nummers waren hiervoor nodig en tien daarvan haalden uiteindelijk de plaat. Wat gaat er nu gebeuren met de overige negentig stuks?
Sam: Deze staan in de ‘koelkast’, onze gezamenlijke Google drive. We zijn nu weer nieuwe dingen aan het maken maar dat wil niet zeggen dat we hier geen gebruik meer van gaan maken.
Stijn weet het nog mooier te verwoorden: De honderd nummers waren als het ware één groot blok ijs waar we een sculptuur van hebben gemaakt van wat ons album moest worden. De restanten zijn de overgebleven negentig nummers.
De plaat ligt er, hoe nu verder?
Sam: We hebben al wel weer voldoende nieuwe ideeën en werken aan nieuwe nummers. We denken al weer langzaam aan een vervolgplaat of misschien eerst nog een EP. We willen het gat tussen dit album en het vervolg in ieder geval niet te groot laten worden. We gaan ook in ieder geval alle opgedane kennis meenemen.
Stijn: Met het nieuwe werk willen we wel wat meer richting pop gaan mikken. De rest gaan we zeker niet uitsluiten. We willen naar een nummer toewerken wat gemakkelijker op de radio gedraaid zou kunnen worden maar zonder al te veel concessies te moeten doen.
Naast Sam en Stijn bestaan The Anaesthetics uit bassist Des Spreeuwenberg en gitarist Koen Huijs. Zitten jullie altijd op één lijn, hoe schrijven jullie?
Sam: Iedereen brengt zijn ideeën in. We zijn allemaal voldoende bagage om nummers te schrijven. Als een idee goed is dan werken we dat verder met zijn vieren uit. Het is een heel creatief proces waarbij het eindproduct van ons vieren is. We vragen ons hierbij steeds af is dit tof en zo ja is dit ook poppie?
Wat moet voor jullie doorslaggevend zijn tof of poppie?
Beiden in koor: Tof
Dat schrijven en uitwerken van nieuw materiaal met zijn vieren, gaat dit wel blijven werken voor jullie nu? Gitarist Koen Huijs zit namelijk voor een jaar in Japan en komt daarna weer ‘gewoon’ terug in de band.
Sam: Ja hoor, geen probleem. We werken nog steeds met zijn allen via de gezamenlijke Google drive. Koen heeft zijn instrumenten naar Japan meegenomen en we hebben regelmatig Zoom meetings.
Wat staat er qua optredens voor The Anaesthetics nog gepland?
Sam: We hebben een aantal shows voor het begin van 2023 gepland staan maar vooralsnog geen tour. Dat geeft ons in ieder geval weer wat meer ruimte en vrijheid om aan nieuw materiaal te gaan werken.
Wij wachten dan maar rustig af op een volgende mogelijkheid om de mannen live aan te werk te gaan zien. We bedanken Sam en Stijn voor hun tijd en wensen ze veel succes voor de toekomst. Wij hebben genoten van een zeer sterk optreden en weten zeker dat met de gedrevenheid van de band we zeker snel meer zullen gaan horen van The Anaesthetics.