Het is het einde van het jaar! Voordat we gevulde kalkoen gaan eten, besloot het CHAOS team terug te kijken op het afgelopen jaar en het samen te vatten. Dus kozen redactieleden het album dat ze zouden kiezen als er nog maar één over was. Bekijk het hieronder en tot volgend jaar!

Bente van der Zalm – Hoofdredacteur 

Fontaines D.C. – Skinty Fia
Ik heb lang geprobeerd om eromheen te draaien. Om zelf een album te zoeken dat meer indruk op me heeft gemaakt dan dit album. Uiteindelijk heb ik me eraan overgegeven. Skinty Fia is mijn favoriete album van 2022. Al vanaf het moment dat anthem ‘I Love You’ uit is gekomen wist ik dat dit een goed album zou worden en de variatie die erop te vinden is heeft me overtuigd. Soms worden we meegenomen in de Ierse stemmingen en soms is het gewoon pure postpunk. Hoe dan ook: een fantastisch meesterwerk dat al hun oude werk weer overtreft.

Susanne van Hooft – Hoofdredacteur

Personal Trainer – Big Love Blanket
Deze band, met een bijna onmogelijke naam voor een zoekopdracht op internet, heeft een speciaal plekje in het CHAOS-hart en verdient het om in de schijnwerpers van de jaarlijstjes te staan. De indiepop die geregeld langs postpunk schuurt is aanstekelijk, origineel en zit vernuftig in elkaar. Het plezier spat van het album. Luister naar de heerlijke singles ‘The Lazer’ of ‘Rug Busters’ en je begrijpt wat ik bedoel. Het is alsof de bandleden spontaan een feestje bouwen waar de luisteraar van mag meegenieten. Stilzitten is geen optie. Het is Personal Trainer gegund om volgend festival jaar een triomftocht langs vele festivals te maken.

Florian Baudouin – Hoofdredacteur Frankrijk

Fontaines D.C. – Skinty Fia
Lange tijd hield ik niet van Fontaines D.C. Ik zei “Ja, weer een vent met een grote stem die schreeuwt over drie akkoorden die elkaar opjagen”. Kleine idioot dat ik was. Wat al ongelooflijk is aan deze band is dat, ook al zijn hun composities gebaseerd op vrij eenvoudige of zelfs simplistische structuren, ze erin slagen waanzinnige sferen te creëren door slim met de lagen te werken. Dit is waarschijnlijk het meest opvallende aan Skinty Fia, hun laatste album. Dit album is van begin tot eind een eerbetoon aan hun geboorteland Ierland, vanaf het eerste nummer “In ár gCroíthe go deo” dat meteen de toon zet, tot het voorlaatste nummer “I Love You”, een prachtige en zure liefdesbrief gericht aan Ierland. Over lagen gesproken, dit album is er ook een van vernieuwing met accordeon op “The Couple Across The Way”, synths, vocale harmonieën… Een echt succes.

Laura Rosierse – Coördinator VK

Suede – Autofiction
Klassieke en welbekende Britse rockiconen Suede brachten afgelopen september hun negende studio album Autofiction uit, daarmee scheurden ze nogmaals hun eigen regels aan gort. Autofiction is gevuld met vuige gitaarlijnen en gevoelige vocalen, dit is de bands’ punkalbum, een luide en kwade, passievolle collectie van elf nummers die niks klinken zoals andere punkbands, maar vooral ontzettend zoals het warme en herkenbare Suede. Ik vind troost in het feit dat klassieke bands blijven terugkeren met nieuwe muziek, en de jongere bands binnen hun genre laten zien hoe het hoort te klinken. Het is niet alleen een goede fles wijn die met de jaren beter wordt… Hetzelfde geldt, blijkbaar, ook voor muzikanten! 

Arjen Bloem – Schrijver

Big Thief – Dragon New Warm Mountain I Believe In You
Het is dromerige indiepop die slaagt in elke vezel.

Anouck Bosma – Schrijver en coördinator live

Afterpartees – Family Names
Mijn favoriete album van het afgelopen jaar is Family Names van Afterpartees omdat ik hun muziek al een aantal jaar luister en de band consistent goede albums blijft maken en de muziek heel veelzijdig is. Aan de ene kant is de muziek fijn om te horen via Spotify, bijvoorbeeld als je in de trein zit, maar hun optredens zijn altijd zo energiek dat het live eigenlijk nog beter is. Het was ook het eerste album dat ik ging luisteren na de laatste coronalockdown en ik kreeg meteen weer zin om naar concerten en festivals te gaan.

Anne Brans – Fotograaf

COIN – Uncanny Valley
Het beste album van 2022 is zonder twijfel “Uncanny Valley” van de Amerikaanse band COIN. Op dit vierde album neemt de band je mee naar het paradijs, uncanny valley. Ieder nummer is een klein levenslesje op zich, verpakt in een catchy jasje. Door het dromerige ‘I Think I Met You In A Dream’ wil je heel graag verliefd worden. Op het opzwepende “Take The Stairs” wil ik dan juist een dansje doen. Met dit album heeft COIN ook eindelijk de oversteek naar Europa gemaakt, waar ze afgelopen november tourden. Uncanny Valley kwam daar nog beter tot zijn recht, een echte aanrader voor 2023 dus! 

Sarah Fluit – Schrijver

The 1975 – Being Funny In A Foreign Language
The 1975 is terug van weggeweest met een pracht plaat. Dit album voelt voor de fans als een thuiswedstrijd. Het album zit vol elementen die we eerder hebben gezien van deze band, prachtige lyrics, 80’s synths noem het maar op. The 1975 blijft verrassen waardoor dit mijn absolute nummer 1 van dit jaar is.

Evelyne Gorter- Schrijver en social media coordinator

Dez Mona – Loose Ends 
De prachtige albumhoes van Loose Ends geeft het eigenlijk al weer; dit album bevat tien op zich staande nummers die samen een mooi muzikaal boeket vormen. Soms iets stekelig, met hier en daar een doorn, maar ook stijlvol en ingetogen met kleurrijke arrangementen en bijzondere zanglijnen. Deze band heeft een totaal eigen stijl die je misschien het beste kunt omschrijven als kleurrijke alternatieve popmuziek. 

Lucy Olsman – Schrijver

Cavetown – Worm Food
Mijn favoriete album is verreweg wel het nieuwe album van Cavetown, Worm Food. Er zit naar mijn mening een stijgende lijn in hoe goed de muziek van Robin Skinner is, en dit vind ik dan ook zijn beste werk tot nu toe. Hij geeft goed weer hoe het er aan toe gaat in zijn hoofd, en de bijbehorende instrumentals zorgen voor een magisch geheel. Ik kan me erg relateren aan zijn verhalen. Als ik dit album luister krijg ik een gevoel van veiligheid, begrip en zachtaardigheid. Iets waar ik erg naar zoek in het hectische leven van vandaag de dag! Ik heb echt het gevoel dat dit album mijn dagen fijner en overzichtelijker maakt. Het is voor mij pure troost. Ik ben Cavetown erg dankbaar voor het creëren van iets wat mij zo gelukkig maakt.

Lucas Rebreyend – Schrijver

King Buffalo – Regenerator
Een van de meest interessante heavy-psych-rock bands van de laatste jaren, waarvan de muziek wordt opgenomen en geproduceerd door de gitarist-zanger. Zonder noodzakelijkerwijs het genre opnieuw uit te vinden, innoveren ze op elk album in termen van geluid, en dit is de laatste van de “lockdowntrilogie” bedacht tijdens de opeenvolgende opsluitingen van 2020. Psychedelisch, progressief, stoner, vele adjectieven zouden kunnen proberen de tracks te beschrijven die zich vaak uitstrekken tot lange contemplatieve improvisatietracks, zoals het titelnummer, een mengeling van meditatieve trance en verzadigde zwaarte.

Zaza de Vries – Schrijver

Florence + The Machine – Dance Fever
Na vier jaar is Florence eindelijk weer terug met een nieuw album. Dit album, mede geproduceerd door koning van de alternatieve popmuziek Jack Antonoff, is het complete plaatje. Florence combineert haar negatieve corona-ervaring perfect met metaforen rondom religie en oudheden. Het mooie is juist de duidelijke esthetiek die als een rode draad door alle nummers en door de albumart zit. Geïnspireerd op Midsommar, cults en vampieren. Een absoluut meesterwerk. 

Marieke Weeda – Schrijver

Cavetown – Worm Food
Dat hij op zijn 23e al zijn vijfde studio-album uitbrengt laat zien dat Robin Skinner (Cavetown) veel in zijn mars heeft. Op dit album is er dan ook weer te horen wat we van hem kennen: eerlijke en oprechte storytelling. Waar er bij zo’n definiërende stijl het risico is dat er veel hetzelfde gaat klinken, laat dit nieuwe album zien dat dit zeker niet zo hoeft te zijn: “worm food” valt op door de meer ontwikkelde en vernieuwende productie. Op verschillende nummers wordt er geëxperimenteerd met meer elektronisch geluid en stemeffecten. Ook bevat het album een verrassende samenwerking met Vic Fuentes (Pierce The Veil). Zo laat Cavetown binnen zijn zo gewaardeerde authentieke plaatje toch weer wat nieuws horen, wat resulteert in een album dat zeker een plekje in de top albums van 2022 verdient!

Paul van der Zalm – Schrijver

Hatchie – Giving The World Away
Het was een rijke oogst aan goede albums dit jaar van artiesten die popelden om weer nieuw werk uit te brengen en de hooggespannen verwachtingen waarmaakten, bijvoorbeeld Fontaines DC en Nilüfer Yanya. Ook konden we dit jaar natuurlijk niet om Wet Leg en the Arctic Monkeys heen en zeker Weyes Blood verdient ook een bijzondere vermelding. Mijn keuze viel echter al vroeg dit jaar voor ‘Giving the World Away’ van Hatchie. Harriette Pilbeam heeft wat mij betreft een perfecte alternatieve popplaat afgeleverd met een (mede dankzij Jorge Elbrecht) sublieme productie en ijzersterke nummers die stuk voor stuk blijven hangen en die ook live in Paradiso (ook al was het in de kleine zaal) overeind bleven.