Tekst: Susanne van Hooft
Foto’s: Cesco Reckman

Op 18 januari nemen we een van de vele podia binnen de Drie Gezusters in Groningen over tijdens Penguin Showcases (supported by Eurosonic Noorderslag). Het team van CHAOS heeft voor jullie de grootste beloftes van het aankomende jaar geselecteerd om een aantal vuige sets te komen spelen. Een van deze bands is de Zwolse Money & the Man. We spreken met Ymte Koekkoek (drums, backing vocals) die samen met Henk Wesselink (leadzang en gitaar) deze tweemansformatie vormt.

Vertel eens, hoe zijn jullie tot deze band gekomen?
Henk en ik kennen elkaar van de muziekopleiding hier in Zwolle. Eerst waren we niet echt vrienden, maar toen we een keer met elkaar jamden ontstond er een klik. We kwamen er achter dat er eigenlijk maar weinig mensen echt op de opleiding zaten om echt muziek te maken. Dat wilden wij wel allebei, we kwamen daar om eigen werk te maken en muzikant te zijn. Allebei zijn we opgegroeid met grunge muziek, dus Pearl Jam, Nirvana, Foo Fighters en Red Hot Chili Peppers. We dachten toen: zo lang bands als de Foo Fighters nog albums verkopen en zolang Justin Bieber geld kan verdienen met de muziek die hij maakt dan kunnen wij dat ook.

Even een gemene vraag: de bands die jullie noemen, jullie voorbeelden, zijn echte gitaarbands. Jullie hebben maar één gitaar. Dat is opmerkelijk. Is dat bewust, of wil niemand met jullie?
Toen we begonnen te jammen met z’n tweeën hadden we allebei veel naar tweemansbands geluisterd. In mijn geval waren dat The White Stripes. En Henk heeft veel naar The Black Keys geluisterd. Dus onbewust stonden we wel open voor een tweemansband, al was het nooit een vooropgezet plan. In het begin was het: als we het met z’n tweeën redden dan doen we het met z’n tweeën. We hebben ook wel momenten gehad dat we over een derde persoon hebben nagedacht, maar wie moet dat dan zijn? Moet dat dan een bassist zijn of een toetsenist? Welke kant ga je op? Nu zitten we op een punt dat we ver zijn met z’n tweeën. Ik moet wel bekennen dat wij meerdere gitaarversterkers gebruiken. De gitaar wordt in de paddleboard gesplit en een gitaarversterker wordt gedubbeld met een andere sound zodat het stereo klinkt als twee gitaren en dan wordt het nog een keer gesplit naar een basversterker met een octaver zodat het een octaaf lager klinkt. 

Wat is jullie vlaggenschip nummer, het nummer dat jullie typeert?
‘I Wanna Know’ is een nummer van ons eerste album Money & the Man en dat is dansbaar en goed aangeslagen. Het is voor veel mensen het bekendste. Een ander nummer is ‘Stoned’. We hebben daar ook een video bij van onze albumrelease, een soort aftermovie. Dus de energie die je live krijgt zit in dat nummer. Je bent eigenlijk altijd bezig met een nieuw vlaggenschip te maken. We proberen onze albums zo breed mogelijk te maken, zodat je een paar dansbare liedjes hebt, een paar headbangliedjes, een paar die iets grappiger, of goofy zijn en soms een akoestische. We vinden het leuk dat je album niet vol staat met twaalf keer hetzelfde nummer.

Mooi moment om even stil te staan bij jullie toekomstplannen.
We zijn bezig met nieuw werk. Komend jaar hopen we wat meer festivals te spelen. Daarnaast zijn we achter de schermen aan het ontwikkelen van onze studio, de sound en het orkestreren van de volgende plaat. Bij de release van het album zal er een clubtour komen en wat festivals. Als je het hebt over een meerjarenplan; we hebben wel buitenland ambities. Het lijkt ons te gek om een coole Duitse boeker te ontmoeten. Dat is ook de reden dat we bij Penguin Showcases willen spelen. We willen het balletje graag laten rollen in België, Duitsland of Frankrijk. In Nederland zijn de alternatieve bands er wel en er is wel een scene met mensen die het leuk vinden, maar veel van de radiostations draaien toch een beetje dezelfde muziek. De top 40 is behoorlijk tweezijdig, maar cultureel gezien niet heel breed. Ik heb het idee dat het idee dat de genres die ooit hip zijn geweest, in Duitsland nooit echt zijn doodgebloed. Daar is nog echt veel animo voor grungebands. Nederland is toch meer hitgevoelig.

Jullie kijken uit naar de Penguin Showcases in Groningen om nieuwe mensen te ontmoeten, waar kijk je nog meer naar uit?
Normaal heb ik het niet zo op dat weekend in januari, het is koud en ongezellig, maar in Groningen in dat weekend is er zoveel leven. Je ziet daar zo veel bekenden. We hebben een groot netwerk opgebouwd dus we kennen dus veel mensen en als je daar dan over straat loopt is het alsof je in een dorp loopt, je zegt de een na de ander gedag.

Er spelen natuurlijk enorm veel bands. Dus vertel, waarom moeten mensen naar jullie komen kijken en al die andere bands laten schieten?
Wat wij doen is een combinatie van de mooiste en rauwste rock door twee man op een manier zoals je de rest van het weekend nergens zal zien. Als je naar ons optreden komt, wordt je weggeblazen door de wervelwind.