Tekst: Marieke Weeda
Foto’s: Anne Brans
Na het uitbrengen van debuutalbum To Learn en een kleine show in Utrecht eerder dit jaar is Canadese singer-songwriter Leith Ross nu voor het eerst op een uitgebreidere Europese tour. Op een regenachtige zaterdagavond bezoeken wij de aftrap van deze tour in Rotown, Rotterdam.
De avond wordt geopend met het nummer 5am. Leith’s normaal relatief sobere muziek wordt begeleid door een vierkoppige band. Met zijn vijven op zo’n klein podium, dan is het enorm knap dat geen enkel instrument overheerst. Zeker de wat oudere nummers zoals Understood krijgen zo live een prachtige nieuwe muzikale laag over zich heen, maar ook de nieuwe nummers van album To Learn komen goed naar voren in deze samenstelling.
Zo perfect afgestemd als de muzikale composities zijn, zo aandoenlijk onwennig is Leith in hun praatjes tussen de nummers door. We krijgen vooral zenuwachtige lachjes en verlegen bedankjes te horen. Juist hierdoor is het dat de hele show zo oprecht en ook gemoedelijk aanvoelt. Het comfortabelst lijkt die zich toch te voelen bij de muziek, we krijgen verschillende achtergrondverhalen over de nummers te horen. Door de goed gebalanceerde instrumenten is Leith perfect te horen, waardoor de teksten van de net uitgelegde nummers duidelijk naar voren komen en extra gevoeld worden.
Als er iets overheerst op deze avond is het wel de intense liefde voor de muziek. In instrumentale stukken zien we Leith vol bewondering naar de bandleden kijken. Met zijn vijven op een rijtje, niemand is belangrijker of overstemmender en al deze jonge muzikanten lijken perfect op elkaar ingespeeld. Vanuit diezelfde liefde voor de muziek hebben we ook kunnen genieten van niet één, maar twee voorprogramma’s. Leith vertelt nog speciaal hoe groot fan die is van zowel Kennedy Mann als Begonia.
Naast wat bemoedigende woorden van de fans op de eerste rij (“you’re doing great!”) is iedereen muisstil om alles in zich op te nemen. Richting het einde worden de wat meer uptempo nummers Music Box (“the only song not about me!”) en (You) On My Arm (“my only happy song!”) gespeeld en zingt iedereen voorzichtig wat mee.
Natuurlijk is Rotown al niet erg groot, maar Leith laat het helemaal aanvoelen als een woonkamer, waar iedereen samen met volle aandacht opgaat in de muziek. De laatste regels tekst van de show worden met de microfoon richting het publiek door iedereen meegezongen. Buiten regent het, binnen valt de muziek als een warm dekentje over ons heen.
Begonia in Rotown