Tekst: Florian Baudouin
Vertaling: Bente van der Zalm

Ane Brun is een grote ster in Scandinavië en dan vooral in thuisland Noorwegen. Met vijf platina en twee gouden platen en albums in zowel Noorse als Zweedse hitlijsten heeft ze haar reputatie waargemaakt. 

Haar carrière duurt al bijna twee decennia, en tussen 2003 en 2015 heeft ze zeven albums uitgebracht. In 2015 bracht ze haar laatste eigen werk uit op het album When I’m Free en daarna alleen nog “Leave Me Breathless” in 2017, een album met covers. De grootste reden voor de afwezigheid van Brun blijkt het overlijden van haar vader te zijn. In tegenstelling tot eerdere ervaringen waarover ze zelf zegt dat ze door muziek te schrijven om kan gaan met alles wat haar in het leven overkomt, was dat bij dit trauma niet het geval. Het resulteerde in een gebrek aan inspiratie en zin om te schrijven. Vier jaar later is de wond langzaam aan het genezen. Ze bracht afgelopen 30 oktober het nieuwe album After The Great Storm uit en kondigde toen meteen de komst van het nieuwe album How Beauty Holds The Hand Of Sorrow aan, dat vandaag uitkomt. Na vijf jaar wachten krijgen we dus een echt dubbel album, wat eerst ook zo gepland was, maar de lockdown gooide roet in het eten.

Ane Bruns trouwe fans weten dat haar muziek sterk geëvolueerd is sinds haar debuutalbum dat ze zeventien geleden uit heeft gebracht. Haar eerste albums hadden een resoluut folk- en heel Amerikaanse stijl, soms bijna tegen elektropop aan en veel Scandinavischer. Dit album sluit naadloos aan op de vorigen. Het album begint met ‘Last Breath’ (als we jullie moesten helpen herinneren wat de stijl van het album is, is dat hierbij gebeurd). Het outro dat doet denken aan filmmuziek, en had het zelfs kunnen zijn. De piano is overal en daar bovenop zijn verschillende lagen strijkers en synthesizer aan toegevoegd die bijdragen aan de consistentie en diepte van het hele album. Maar fans van het eerste uur zullen sommige nummers zoals ‘Meet You At The Delta’, vooral door het tokkelen op de gitaar dat Brun zo goed doet, erg kunnen waarderen. In het algemeen past de titel perfect bij het album. Het gaat over verlies, beproevingen en verdriet, maar het is nooit zeurderig en erg heilzaam. Zoals de naam al doet vermoeden, streeft het album ernaar om de goede kant van de moeilijke dingen in het leven te vinden. Het album eindigt met een pianoversie van ‘Don’t Run And Hide’, een nummer dat al op After The Great Storm te vinden was, en het laat ons zien dat Ane Brun bij langer na haar laatste woord nog niet heeft gesproken. Ze herhaalt voor ons: “I’m here for you”.