Tekst: Fabian Hofland

Het negende album van Badly Drawn Boy knalt er meteen in met de titeltrack ‘Banana Skin Shoes’. Het begint met een aantal in-your-face samples en het doet vermoeden dat Damon Gough (aka Badly Drawn Boy) de electronica ontdekt heeft. Een paar nummers verder heb je dit idee alweer laten varen, want de meeste andere nummers kennen een vrij traditionele en we zouden bijna zeggen typische Badly Drawn Boy instrumentatie.

Hoewel het openingsnummer een ietwat vertekend beeld geeft, swingt het wel als een malle. We weten al sinds de single ‘Disillusion’, (met die schattige taxi clip https://www.youtube.com/watch?v=Haa7Vr0li5U) van zijn debuutalbum dat hij groovy soul en funk kan maken, en dat laat hij hier in meerdere nummers horen. Is ‘This A Dream?’, ‘Colours’ en ‘Fly On The Wall’ zijn stuk voor stuk opzwepende, funky nummers die we nog niet echt van hem kenden. Aan de andere kant zijn er de mooie, melancholische ballads met zeer persoonlijke teksten zoals alleen Gough die kan maken. Sprekende titels als ‘I Just Wanna Wish You Happiness’ en ‘You And Me Against The World’ zijn de fraaie liefdes- en break-up liedjes waarvan je eigenlijk stiekem elke keer weer hoopt dat hij er een paar doet. Verder is er nog de dreampop van ‘Note To Self’ en zijn mooie ode aan een overleden Brits muziekicoon op Tony Wilson ‘Said’. Er zitten een paar mindere nummers op en de plaat eindigt helaas met het wel heel zoete, met pedalsteel doorspekte ‘I’ll Do My Best’. Banana Skin Shoes krijgt onderaan de streep een zeer ruime voldoende en laat diverse nieuwe elementen horen binnen het Badly Drawn Boy geluid. Gough heeft de tien jaar sinds zijn laatste studio album, en acht jaar sinds zijn soundtrack voor Being Flynn, niet stil gezeten en hij komt terug met een plaat die echt iets toevoegt aan zijn oeuvre.

AWAL/V2