Tekst Dennis de Waard 

Twee jaar na de comeback van de beste band van België verschijnt er een nieuw van Balthazar: Sand. Met het vorige album Fever had de band zich helemaal opnieuw uitgevonden: Patricia Vanneste verliet het nest maar speelde nog wel vioolpartijen in en werd vervangen door alleskunner Michiel Balcaen. De artrocksound werd meer artpop en r&b. Een perfecte samensmelting van het eigen geluid van de frontmannen (Warhaus en J. Bernardt). Nu met album nummer vijf zijn er met de losgelaten singles in het achterhoofd nog steeds hoge verwachtingen maar weinig verrassingen.

Conceptueel is Sand een interessante. ‘Sand’ staat voor het zand in een zandloper. Op de albumcover prijkt het kunstwerk ‘Homunculus loxodontus’ van Margriet van Breevoort. Het kunstwerk dat staat voor wachten en ook ‘wacht’ in een wachtkamer van het LUMC in Leiden. Het wachten op het album van Balthazar staat voor de tijd. De tijd verstrijkt en in een periode waarin die op pauze lijkt te staan, is het tijd voor zelfreflectie. We horen de band reflecteren op stukgelopen relaties (‘You Won’t Come Around’) en zo duiken er op het album nog meer referenties op naar de tijd (‘Moment’, ‘Hourglass’, ‘Halfway’).

Balthazar gaat qua sound verder met de ‘Fever’-formule: zwoele artpop overgoten met r&b. Maar de band diept de sound ook iets verder uit, zo introduceert het op opener ‘Moment’ afrobeat, drumcomputers en een klein beetje elektronica. Op het lompe ‘I Want You’ horen we zelfs wat jazz en op ‘Linger On’ krijgen we een schaamteloze en sexy disco-knaller. De succesformule klinkt radiovriendelijker maar tegelijkertijd nog even spannend, donker, zwoel en sexy. De frontmannen van J. Bernardt en Warhaus klinken nog beter op elkaar ingespeeld en het geluid dat ze weten te creëren is ongeëvenaard in hun genre.

Deze vijfde van Balthazar hield het even spannend. De singles waren voor het eerst in de carrière van de band niet uitnodigend genoeg om reikhalzend naar de plaat uit te kijken, tekstueel is het ook net niet meer van het niveau van ‘Rats’ maar de band slaagt er toch in om een album af te leveren dat elke keer weer beter wordt. Sand is als geheel gelukkig beter dan de singles en er staan nummers op die niet onder doen voor hun beste nummers (‘You Won’t Come Around’, ‘Moment’, ‘Leaving Antwerp’). Balthazar flikt het wederom en weet zijn troon op de Belgische indiescene te houden.

PIAS