Tekst: Wim du Mortier

Nico Kennes komt met zijn band Barely Autumn met een tweede album waarin de koers wat wordt verlegd en hij probeert het imago als zijnde een akoestische indierockband van zich af te schudden. Dat doet hij met een plaat die erg afwisselend is in sfeer en instrumentatie. Zo staan er liedjes op die puur elektropop zijn en bol staan van de toetsen (Crucified) maar ook indierockers die geënt zijn op voorbeelden als Weezer en Eels (Abortion Coffee). Maar er zit ook een enkel wiegend chanson tussen die je het gevoel geeft alsof je op een Brussel terras in de ondergaande zon aan een wijntje nipt (Dream Vaporizer).
Dus tja, hoe moet je dit album dan karakteriseren? Voorop staat dat Barely Autumn toch tussen de groeven een puur Belgisch popgeluid herbergt en songwriter Nico Kennes ontegenzeggelijk begrijpt hoe je een boeiend liedje moet schrijven.

De plaat klinkt warm en vol. Bij vlagen vuig en dynamisch, als de band een sterk vervormde gitaar en langs de randen van de tonen schurend voorop in de mix gooit. Maar ook een beetje klinisch en afstandelijk, erg digitaal. Dat geeft een directheid in het geluid waar je van moet houden. Ook in de teksten klinkt een afstandelijkheid door. Volgens de reclamepraat van de platenmaatschappij is het een album door en voor millennials die vertwijfeld zoeken naar hun plek in de wereld. Het mooie liedje ‘All There Is’ past mooi in die context: “All on your own, trying not to burnout, too soon”.

Popup Records