Tekst: Florian Baudouin
Er zijn bands bij wie we na één single al het gevoel hebben dat ze al jaren in de scene zitten. Na het uitbrengen van hun eerste single, “Taking the Hood”, die werd opgemerkt door de lokale scene, hadden we de kans om Bornside’s eerste album live te aanschouwen tijdens hun eerste concert. Het was opvallend dat het publiek hier massaal op af kwam om hen aan te moedigen en net als wij reikhalzend uitkeken naar de release van hun eerste EP. “Light Rain and Dick Moves” is vanaf vandaag beschikbaar op alle platforms, en bij deze kunnen we jullie een diepere mening geven over de EP.
Deze vijf nummers tellende EP opent met het nummer “Taking the Hood”, de eerste single van de band. Dit nummer zal meteen de toon zetten, want het is een samenvatting van wat Bornside’s identiteit maakt: pure en pakkende riffs en melodieën, agressieve en efficiënte ritmische lijnen, koortjes en gillende bruggen met een hardcore kant. Meestal krijg je bij het luisteren naar poppunk het zonnige gevoel dat alles eenvoudig is, zowel muzikaal als filosofisch. Met Light Rain en Dick Moves geeft Bornside ons ook deze sfeer, maar het lijkt slechts een façade te zijn. Er hangt een meer nachtelijke sfeer, met, zoals de album titel suggereert, een lichte regen die eerder verfrissend dan onaangenaam is en een latente melancholie. Dit melancholische aspect is terug te vinden op Somewhere, het laatste nummer van de EP, dat de plaats van iedereen in deze wereld ter discussie stelt en de wens om een plek te vinden waar het niet nodig is om een masker te dragen om geaccepteerd te worden. Dit nummer vervult perfect zijn functie van afsluiter, want het duurt 4 minuten tot het einde van het opus, door heldere, galmende delen, koren en verlaat ons met een nostalgische noot. Op deze eerste EP is de invloed van momenten binnen het genre, zoals Blink-182 en Sum 41, duidelijk hoorbaar, maar het veelvuldig gebruik van screams doet ons ook denken aan Chunk! No, Captain Chunk!
Het enige minpunt van de EP lijkt te zijn dat de nummers een beetje op elkaar lijken. De sfeer van Light Rain en Dick Moves blijft echter intrigerend en het lijdt geen twijfel dat het, eenmaal volledig ontwikkeld, het publiek zal boeien.
