Tekst: Dennis de Waard

Borokov Borokov, een band die live de pannen van het dak speelt met een mix van gabber, loungemuziek en schreeuwende Belgen, was vorig jaar dé verassing van het festivalseizoen. Na een seizoen lang stagemanagers peentjes te laten zweten was het tijd voor nieuwe muziek. Maar met enkel het nieuwe, tweede album ‘&kel Duett&’ kregen we het niet te doen, nee daar kwam kort voor de release als klap op de vuurpijl het derde album ‘Wachtmuziek’ bij. Een bespreking van beide platen.

&nkel Duett&

Laten we meteen met de deur in huis vallen, of liever, de totale deur intrappen: dit album ga je helemaal fantastisch vinden of helemaal gestoord. Of een beetje van beide. Borokov Borokov heeft op ‘&kel Duett&’ op elk nummer een nieuwe stijl en een nieuwe gastzanger(es). Zo zijn er bijdragen van onder andere Rocco Hueting (De Staat), SHHT, Fenne Kuppens (Whispering Sons) en Mathieu Terryn (Bazart). ‘Oude Telefoon’ met Raf Valles Hillario lijkt op een moderne dronkenmans-smartlap die barst van de electro. Vervolgens krijg je prachtnummer ‘Godverdomme’, een angstaanjagende, doch hilarische track waarbij de band los gaat op oude gabber terwijl er op herhaling ‘Godverdomme’ wordt geschreeuwd richting een kind. Absurdistisch, fantastisch, kort en krachtig. ‘Bachelor Beat’ met SHHT en The Germans komt wat traag op gang, maar wanneer het absoluut hoogtepunt van de plaat ‘Half Vier’ start, komt ‘&kel Duett&’ pas echt lekker op gang. ‘Half Vier’ schetst het beeld van een vrouw die om half vier nog in de club aanwezig is, al haar vrienden lijken de benen te nemen maar ze gaat nog door voor een ‘witte wijn of een glas bier’. De houseplaat met enorm veel Kraftwerk-invloeden weet maar niet van ophouden en dat past perfect in het thema. Hoe verder je in het album duikt, hoe meer er een thema lijkt te zijn: ieder karakter dat verschijnt in de nummers draagt allemaal iets donkers of teleurstellends met zich mee: afwijzing van werk (‘Dat wat u zoekt’), vastzitten in de club (‘Bachelor Beat’, ‘Half Vier’), schreeuwen tegen je kind (‘Godverdomme’). Tragikomisch beukt, flaneert en sleept Borokov Borokov zich door ‘&kel Duett&’, wat qua songwriting, creativiteit en stijlen een grote stap vooruit is van het eerste album ‘Eerlijk Delen’.

‘Wachtmuziek’

‘Wachtmuziek’ begint meteen waar ‘&kel Duett&’ ophield, al krijgen we nu de ‘classic’ Borokov Borokov: instrumentale gekte die te gek is voor de stempel ‘wachtmuziek’, maar op plaat net iets te gek om echt de vlammen uit je speakers te halen. ‘Wachtmuziek’ is vooral Borokov Borokov die muziek maakt die ze live willen spelen. Neem bijvoorbeeld ‘Pomp’. De intro klinkt als galopperend paard, maar de track gaat al snel naar de smerigste experimentele acid house die je je kan voorstellen, met een vleugje Underworld erbij. Een knaller van jewelste als je Borokov Borokov live zou zien in welke setting dan ook, maar voor thuis net te vervreemdend om er echt goed op los te gaan. Net wanneer je denkt de plaat gehad te hebben komt de laatste track ‘Londerzeel’ nog binnen. Gelukkig horen we de stemmen van Borokov Borokov weer, al strooien ze alleen woorden in de voltooide tijd als ‘Uitgezet, doorgeneukt, uitgehaald, ingeperkt, doodgegaan, hard gefeest, ingeteeld’. Een passend einde.

‘&kel Duett&’ (vreselijk irritant om in je Spotify te typen) en ‘Wachtmuziek’ vormen een uitstekende nieuwe worp aan albums waar we weer even op kunnen teren. Het experiment wordt verder opgezocht, al wordt het over het algemeen niet meer zo gestoord als de oude track ‘Papiloma’ van de eerste plaat. En nu maar hopen dat we de band binnenkort weer aan het werk kunnen zien.