Tekst: Dennis de Waard

“Later zal er wel een album komen hoor, maar daar staat ons hoofd nu nog niet naar”, vertelde Lennert Cooverts ons in ons interview afgelopen november. Net een half jaar later ligt ‘Neon Fever Dream’ in de schappen. In januari werd er pas aan begonnen, maar het concept lag er al langer. De tweede plaat van de Compact Disk Dummies heeft net als zijn voorganger een heel thema, een gedachtegoed en tien bangers van nummers waarmee je de ruiten uit je huis kan blazen.

Het concept van ‘Neon Fever Dream’ stamt af van een tekening van Lennert. Een verlaten hotel met neonletters erop. Het hotel komt hij tegen in een koortsdroom en de muziek daaromheen moet dan de koortsdroom belichamen. De ‘Neon Fever Dream’ zou nog lang op zich moeten laten wachten, voornamelijk omdat de Compact Disk Dummies een enorm drukke agenda hadden. Festival na festival, huisband zijn bij De Ideale Wereld, de tijd begon te dringen voor het label en om tijd te winnen pompten de broertjes er afgelopen november de Satellites ep uit. In een moordend tempo begonnen ze vervolgens in januari dit jaar aan de opnames van deze plaat. Omdat ‘Easy Life’ van de ep zo goed was (dat vonden wij ook in onze review) mocht hij ook op ‘Neon Fever Dream’.

De koortsdroom begint met ‘On Repeat’ en meteen klinkt het alsof we een jaren ‘80 James Bond-film in stappen. We worden verwelkomd door blazers, jengelende surf-gitaren en broeierige synths. De track is een intussen typische Dummies-track: het refrein in één keer in je kop, naast de elektronica hier en daar een gitaar, de semi-lijzige zang en live drums om het geheel af te maken. Maar meteen is duidelijk hoeveel de Dummies zijn gegroeid, de productie is op dit nummer werkelijk fantastisch, elk instrument klinkt kraakhelder, om nog maar te zwijgen van de moddervette bass-synth op het eind. ‘On Repeat’ is een albumopener van epische proporties.

Ondanks de koortsdroom vol neon, drank, een pilletje hier en daar en moddervette electro, doen de Dummies schaamteloos meerdere pogingen naar een megahit. Zo passeren ons ‘Millionaire’, ‘Matter of Time’ en ‘I Remember’, de eerste single van het album. Taaltechnisch niet de grootste hoogstandjes, maar muzikaal gezien doen ze precies hun werk: ze komen je hoofd niet meer uit. Dat de band zich dan koppig vast weet vast te houden aan hun eigen stijl, bakken met synths, de kopstem door de refreinen (hallo, Tame Impala?) geeft de uitstapjes naar popmuziek een frisser geluid aan de plaat en houdt het in evenwicht. Dikke electro, pop en weer terug.

Halverwege de plaat lopen we ‘Easy Life’ opnieuw tegen het lijf. Op de ‘Satellites’ ep was het nummer al een uitschieter en op ‘Neon Fever Dream’ komt het indie-anthem alleen maar nog beter uit de verf. Het nummer past veel beter in de context van het album en het wordt eigenlijk alleen maar duidelijker dat dit de beste track is die de broertjes ooit hebben gemaakt. ‘Easy Life’ klopt van begin tot eind en is een geboren festival-anthem.

Debuutalbum ‘Silver Souls’ was een zoektocht naar de persoonlijkheid van de broers, volwassen worden en kijken wie ze nu écht zijn. “We’re all silver souls, wrapped in different kinds of foil”, werd er op de titeltrack gezongen. Vier jaar later, zijn de Dummies sterker dan ooit, hebben ze hun beste nummer uit hun carrière op hun nieuwe album en hebben ze de balans gevonden tussen rammen en pop schrijven. Met ‘The Drugs Don’t Work’ rammen de Dummies nog één dance-klapper eruit en op de laatste seconden horen we weer die blazers waarmee de ‘Neon Fever Dream’ werd ingeluid. De koortsdroom is klaar, de drank en drugs zijn uitgewerkt, we zijn weer terug op aarde. De Compact Disk Dummies hebben niet alleen een welkome ontsnapping geboden aan de huidige wereld, ze hebben ook hun beste album afgeleverd.

NEWS