Tekst: Wim du Mortier

Deeper maakte de afgelopen editie van Left Of The Dial in Rotterdam indruk. Prima uptempo indie, intelligent in elkaar gezet, staccato gitaarpartijen, puntige nummers met pakkende melodieën: een belofte voor de toekomst. Wel nu, de toekomst is hier. Auto-Pain is Deepers tweede volwaardige album en levert precies wat we hadden gehoopt: een ijzersterke gitaarplaat vol springerige indie, net voldoende rijk geproduceerd om ook je oren te verwennen.

Maar er valt meer over te vertellen dan enkel de loftrompet te steken over de muziek van Deeper en hun nieuwe plaat. Deeper schreef de songs voor het tweede album in een periode waarin gitarist Mike Clawson de band verliet en uiteindelijk eind vorig jaar zelfmoord pleegde. Hij leed aan depressies. Terwijl dit zich onder de ogen van de bandleden voltrok, werkten zij verder aan de plaat, verhuisde bassist Drew McBride naar gitaar en werd Kevin Fairbairn aangetrokken om de bas te gaan spelen.
Mike Clawson is een jeugdvriend van frontman Nic Gohl. Gohl moest hulpeloos toezien hoe zijn vriend langzaam de greep op de wereld verloor. Dat uit zich onder andere in de tekst van Lake Song waarin Gohl als maar herhaalt ‘ik wil dat je je ziek voelt’. Dat klinkt raar om dit iemand toe te wensen, maar wil zeggen dat hij zou wensen dat het een normaal te verhelpen ziekte zou zijn; pleister erop, en klaar is Kees.
Die confrontatie met geestesziekte vormde daarom sowieso een thema voor de plaat waaraan Deeper werkte. Wat alleen nog maar meer betekenis kreeg met de dood van Clawson. Aan het verbindende element op de plaat verwijst ook de titel Auto-Pain. Die term komt uit het boek Brave New World van Aldous Huxley. In dat boek wordt beschreven hoe een volk gedrogeerd en afgestompt leeft. Auto-Pain verwijst naar de staat waarin je verkeert als je niet kiest voor de verdoving, maar al het gevoel toelaat. Dat kan dus ook betekenen dat je depressie en pijn ervaart. En zelfs de hoes bevat een vingerwijzing. Daarop een foto van een ziekenhuis in Chicago.

De ontstaansgeschiedenis van Auto-Pain verklaart het duistere randje in de energieke postpunk van Deeper. Hun muziek doet wat dat betreft wat denken aan The Cure ten tijde van Seventeen Seconds. De snerpende gitaarlijntjes, de open productie, kille synths, de duistere melancholie. Luister maar naar ‘Willing of Lake Song’. Dat Gohls stem gek genoeg wat wat weg heeft van Robert Smith helpt. Paar dat aan het springerige van Bloc Party toen die nog leuk waren, denk Silent Alarm, en je komt in de buurt van de prestatie van deze indrukwekkende band uit Chicago.

Fire Talk Records