Tekst: Anouck Bosma

Afgelopen vrijdag kwam ‘No Future’ uit, het nieuwe elektronische popalbum van Jonathan Ng, beter bekend als EDEN. Tot 2015 was de Ierse artiest nog bekend onder de naam The Eden Project, sinds die tijd is het snel gegaan. Zijn bekendste nummer is ‘Fumes’ van de tweede ep ‘I Think You Think Too Much Of Me’, wat een samenwerking was met Gnash. Nu begint EDEN aan zijn tweede wereldtour waarbij hij onder andere op 13 maart langs Melkweg in Amsterdam komt (uitverkocht) en Brussel op 22 maart in La Madeleine, waar nog wel kaarten voor zijn.

‘No Future’ telt maar liefst negentien nummers, waarvan een groot deel bestaat uit elektronische popnummers. EDEN is pas 23, maar klinkt alsof hij al vaak zijn hart gebroken heeft. De stijl van EDEN is verder ontwikkeld de afgelopen jaren. Waar in de eerste twee ep’s meer invloeden van rockmuziek te horen was, is dat op de laatste twee albums minder geworden. Er is een nog meer eigen geluid ontstaan, die eenvoudig te herkennen is door de invloeden uit de r&b en hiphop. De nummers lijken in sommige opzichten veel op elkaar, ze delen dezelfde emotionele insteek, maar verschillen toch net genoeg van elkaar, waardoor het album, zelfs met zoveel nummers, interessant blijft om te luisteren. Die emotionele insteek hoor je vooral aan de tekst en de rustigere delen. Zoals bij het nummer ‘Isohel’ en bij het nummer ‘So Far So Good’ in de poëtische tekst “Always thought I’d find peace in that life but now I’ve nowhere to go”. Wat dit album een heel persoonlijk album maakt, is dat EDEN alle muziek zelf heeft geschreven en opgenomen heeft in zijn eigen thuisstudio in Dublin. Soms werden de liedjes ook op andere plekken geschreven, zo ontstond het nummer ‘Rushing’ al tijdens de wereldtour van zijn vorige album. Dit is ook te zien in de ‘Vertigo world tour documentary’ die te zien is op het Youtube kanaal van EDEN.