Tekst: Laura Rosierse

Singer songwriter Felix Saunders creëerde een betoverende mix van folk, country en blues die samen komen op zijn debuut EP ….I Guess This Is Progress. De EP telt vier nummers, allen zacht en relaxed maar tegelijkertijd ook bloedeerlijk en niet aan de waarheid ontsnappend. De EP geeft zijn goed geproduceerde en veelzijdige geluid weer evenals zijn muzikale kunnen. De Schotse muzikant, afkomstig van de Western Isles, haalt inspiratie uit persoonlijke verhalen en gevoelens en wikkelt deze in openhartige liedjes. 

…..I Guess This Is Progress begint met folk pop song ‘Hope And Faith’, de rauwe vocalen van Felix gaan door merg en been met een subtiel randje schildert Felix een verhaal van geloof en het verliezen van hoop. Bijna volledig gesproken in plaats van gezongen, is ‘Hope And Faith’ een bijna mantra-achtig nummer met een voorzichtig samengesteld muzikaal landschap. Felix’ vocalen hadden eventueel wel wat harder en overtuigender gemogen, dan had het geheel misschien net wat krachtige geweest. ‘Hope And Faith’ loopt over in ‘Sinking Fast’, een bijna hartbrekend en lyrisch zeer rechtdoorzee nummer. ‘Sinking Fast’ is vullender en speelt met invloeden van alternatieve rock composities, maar dan langzaam. Die teksten die zo rechtdoorzee zijn, staan centraal in de muzikale stukken van Felix Sanders en zijn manier van schrijven, “Ik ben een simpel karakter die geen zin heeft om met verwondering en intriges rond te strooien.”

‘King Of Nothing’ werd voor het uitbrengen van de EP uitgebracht als single en is vrijwel zeker het sterkste nummer op de EP met een pakkend ritme waarvan de opbouw spannend en rustgevend tegelijkertijd is. Een prachtige betekenis komt om de hoek kijken in de titel van de song evenals de betekenis van de tekst van ‘King Of Nothing’, Felix Saunders is net zoals ieder ander op zoek naar antwoorden en de betekenis van het leven. Met indrukwekkende instrumentale delen deint dit nummer op en neer zoals het deinen van de golven. Het laatste nummer op de EP is ‘Somthing Waltz’, met een sound gelijk aan die van Fink, Beans on Toast en een stripped back versie van The Slow Readers Club maakt Felix Saunders zijn laatste muzikale collectie mooi af. 

“Deze liedjes klinken zoals je ze hoort ‘s avonds laat na een sessie die tot het opgaan van de zon duurt, en zij die de zon op zien komen zich van hun meest kwetsbare kant prijsgeven en alles proberen weg te spoelen met elke nieuwe slok van het drankje dat het proces heeft bevorderd en gestimuleerd. ” Het is kwetsbaar, eerlijk en zonder opsmuk, het is Felix Saunders op zijn puurst.