Tekst: Ronald Renirie

Jongens en meisjes, wat gaat de tijd toch snel. Het is alweer ruim zes jaar geleden dat we volledig omver geblazen werden door het optreden van Half Moon Run tijdens Lowlands 2013. En we waren niet de enige, want zelden stroomde een half lege tent zo snel vol (of over) na aanvang van een band, als de India die vroege zaterdagmiddag de zeventiende augustus.
Waar hun debuutalbum opzien baarde vanwege de mix van indie en folk, met een spanningsboog om je vingers bij af te likken, gingen de vier Canadezen op het podium nog een stapje verder, en speelden de meute toegestroomde Lowlands-bewoners in de hoogste versnelling volledig plat, waarna enigszins verlaat ook het debuutalbum ‘Dark Eyes’, dat al ruim een jaar eerder verscheen, en de bijbehorende prachtsingle ‘Full Circle’ in ons land werden omarmd.
Opvolger Sun Leads Me On was vanwege de iets te ver doorgevoerde experimenteerdrift weliswaar minder geslaagd dan het debuutalbum, toch bleef ons land Half Moon Run net iets meer omarmen dan in andere landen het geval was, een beetje zoals ‘we’ dat ook met Editors doen.
En nu, ruim zeven jaar na het debuut, is daar dan het derde album. En dat valt bepaald niet tegen.

Op ‘A Blemish In The Great Light’ past Half Moon Run in songs als ‘Then Again’ en ‘Razor Blade’ (om er maar twee te noemen) de schijnbaar onuitputtelijke ideeënrijkdom toe die ook het debuutalbum kenmerkte, zonder dat het de individuele songs in de weg gaat zitten. Behalve dan misschien in dat laatstgenoemde ‘Razor Blade’, dat ronduit schizofreen te noemen is en mede door de indrukwekkende spanningsopbouw eindigt als een tweekoppig monster; van herfstige tokkelgitaartjes naar een zware gitaardrone in krap zeven minuten. Maar ook dan pakt het goed uit.
Half Moon Run mixt ook op ‘A Blemish In The Great Light’ weer indie met eigenwijze folk. Het geluid is ontegenzeggelijk van nu, maar steeds met een voet stevig in de jaren zestig en zeventig (‘Black Diamond’). Altijd spat de muzikaliteit uit de poriën van deze vier multi-instrumentalisten; kwalitatief behoren de songs, timings, koortjes en warmbloedige melancholie van Half Moon Run tot het beste dat er in muziekland rondwaart.