Tekst: Wim du Mortier
Het is een mooi gezicht om Holy Fuck live aan het werk te zien, liefst vanaf een wat hoger standpunt. Centraal twee tafels met daarop een op het oog chaotische berg aan apparaatjes en kabeltjes waarover twee figuren diep gebogen staan. Door knoppen in te drukken en aan van alles te draaien maken ze de kern van hun bijzondere muziek. Echt goed wordt het dankzij de drummer en bassist die de elektronische muur van geluid voorzien van een aanstekelijk dansbare vloer.
Maar daar hebben we niets aan bij het beluisteren van hun platen. Dan is het face value; what your hear is what you get. Gelukkig is Holy Fuck met je ogen dicht steeds vaker net zo opwindend als live met je ogen open.
Wat een fijne manier om een nieuw jaar te starten. Zo productief is het Canadese viertal niet en dus is het sowieso feest als iets nieuws verschijnt, maar door de jaren heen zijn zij steeds beter in staat om de opwinding live in groeven te vangen. En Deleter is in hun oeuvre in dat opzicht een nieuw hoogtepunt. Absolute sensationele topplaat om in 2020 nachten op weg te dansen.
Wat daarbij opvalt is dat steeds meer nummers van zang zijn voorzien. Nu moet je je daarbij niet voorstellen dat je zodoende een stukje tekst mee kunt zingen of dat de nummers plots ergens over gaan, want meestal is het totaal onverstaanbaar omdat de stemmen stevig door de elektronische mangel worden genomen. Het worden zo bijna psychedelische toevoegingen die boven de elektronische soundscapes en de beukende ritmes zweven. Maar die zang biedt wel een extra hook om aan verslingerd te raken. Een extra melodielijn in de in dat opzicht toch al zo rijke composities van Holy Fuck. Want, ahh, luister eens naar ‘Near Mint’, opgebouwd uit een heerlijke baslijn en een net iets langzamer dan gebruikelijk tempo; wat een prachtige harmonieën toveren de Canadezen hier uit hun gruizige chaos! Of afsluiter ‘Ruby’ waar uit de stofwolken van de noise en de rollende drums ineens een hallucinerend mooi refreintje tevoorschijn komt. Prachtig!
Holy Fuck klinkt op Deleter beter dan ooit. Holy Fuck groeit nog steeds in het vangen van hun geniale gekte. De sound is vet en gruizig, geniale funky baslijntjes geven precies als het nodig is een extra punch, de melodieën zijn zoet mee te neuriën, de dansbare nummers zijn orgastisch en aanstekelijk, er zit nauwelijks een zwakkere noot tussen de negen nummers en als kers op de taart zingt in opener ‘Luxe’ ook Hot Chips voorman Alexis Taylor ook nog een paar noten mee. 2020 kan muzikaal nu al niet meer stuk.
Holy EF / AWAL