Tekst: Theo Stepper

Wetende dat Las Kellies op een steenworp van mijn huis zou optreden maakte me des te nieuwsgieriger naar het nieuwe album. Dat het concert niet doorgaat is teleurstellend, maar dat geldt gelukkig niet voor Suck This Tangerine, het zesde album van deze meidengroep uit Buenos Aires. Net als de Ramones, gebruiken de leden allen dezelfde achternaam, ondanks dat ze geen familie zijn. De band werd in 2005 opgericht als trio, maar is tegenwoordig een duo bestaande uit Cecilia (Ceci) Kelly en Silvina Costa (Sil Kelly).

Genoeg trivia, want hoe klinkt Suck This Tangerine? Nou, er zijn genoeg vergelijkingen te maken met andere bands. Dat krijg je wanneer je garage, new wave, post punk en dub mixt tot dan weer vrolijke, dan weer psychedelische, maar vrijwel altijd dansbare deuntjes. Zo horen wij bijvoorbeeld Vivian Girls meets The Clash op de aanstekelijke albumopener ‘Closer’ en Dry Cleaning x Pixies op ‘Baby’. Ach, het dient slechts ter illustratie, want of ‘Charade’ je nu doet denken aan The Breeders, het betekent niet dat Las Kellies niet authentiek zijn. Het betekent vooral dat ze fuckin’ lekkere muziek maken, vet, funky en dansbaar. Neem ‘He’s Who’s’, de kortste track van het album, die zo exotisch is, dat ze lastig in een hokje valt te stoppen, maar waaruit des te meer blijkt hoe origineel dit Argentijnse duo is.

Op single ‘Funny Money’ wordt in poëtische bewoordingen uitgelegd hoe de maatschappij omgaat met een steeds voortdurende crisis. We krijgen mee hoe de dames dealen met een relatie die niet lekker loopt in o.a. ‘Let You Go’, en ‘Rid Of You’. Toch draait het bij Las Kellies vooral om de muziek en voor de teksten geldt less is more. Op ‘Closer’ wordt eigenlijk alleen het zinnetje “If you wanna get closer (come on)” herhaald en de complete lyrics van ‘Charade’ zijn: “When you come on, you come on, don’t you? / Well… come on, come on!” en ook hekkensluiter ‘Close Talker’ moet het hebben van veel herhaling een uiterst pakkende riff en zwoele ooohs en aaaahs.

Elk nummer is een geslaagde verzameling van coole baslijntjes, groovy licks, sensuele zang en pakkende refreintjes. Zou dat komen doordat het duo telkens andere instrumenten moet inspelen, dat de instrumenten zoveel ruimte krijgen binnen elk nummer om hun stempel te drukken? Je vraag je hierdoor ook meteen af hoe dit live moet uitpakken; helaas zullen we daar op korte termijn niet achter komen. Onthoud de naam echter, want mocht Las Kellies alsnog gaan toeren, dan is een concert van deze rockgrrls ongetwijfeld een aanrader.

Fire/ Konkurrent