Tekst: Wim du Mortier

Roerganger van Nada Surf Matthew Caws is een gutmensch. Dat ligt er dik bovenop in zijn teksten en als je hem op sociale media volgt, zie je dat het draait om gezin, familie en zorg voor anderen. Politiek zeer uitgesproken tegen hedendaagse politieke stromingen die zich kenmerken door een schrijnend gebrek aan inlevingsvermogen. Hij woont tegenwoordig aan de green in een Engels dorp, getrouwd met verse gezinsuitbreiding. Een warme liefdevolle bubble, ogenschijnlijk ver weg van brandende bossen, egocentrische politici, handelsoorlogen en cyberaanvallen. Is het dan een wonder dat deze troubadour tegenwoordig vooral lieve licht wiegende liedjes schrijft?

Never Not Together is de slotzin in ‘Something I Should Do’. Dat nummer is de meest opvallende bijdrage op de nieuwe plaat van Nada Surf. Niet alleen is het een vlammend pleidooi voor het opbrengen van empathie en het hebben van compassie voor anderen – we zijn immers onvermijdelijk altijd met elkaar – maar het is ook de eerste keer dat Caws terugkeert naar de hit waarmee Nada Surf doorbrak: ‘Popular’. Wie Nada Surf zegt, zegt ‘Popular’ en hoort in het hoofd Caws praatzingend een soort van gebruiksaanwijzing voor sociaal gedrag voor scholieren declameren. Die stijlvorm gebruikt Caws voor het eerst opnieuw, en weer werkt het. Alleen heeft de tekst nu geen hoog tongue in cheek gehalte, maar is het bloedserieus wat hij te melden heeft.

Goed, zover de inhoudelijke boodschap. Nada Surf ontwikkelt zich de laatste jaren stap voor stap richting een softpopbandje met het gevaar dat de muziek ook steeds minder impact heeft, hoe mooi de liedjes van Caws hand soms ook mogen zijn. ‘You Know Who You Are’ uit 2016 verleidde Muzine tot de conclusie dat het niet nóg softer moet worden. En gelukkig zit er bij vlagen weer licht venijn in de nieuwe nummers. ‘Something I Should Do’ bijvoorbeeld beukt net iets harder dan we gewend zijn geraakt. Naast een bewonderenswaardig talent voor componeren is Caws ook een kunstenaar in het produceren van een oneindig palet aan gitaargeluiden. Dat zette hij in het verleden in om veel dynamiek in zijn nummers te bouwen en ook dat horen we in verschillende nummers op Never Not Together gelukkig weer terug.

De plaat eindigt sterk met nummers waarin we weer een beetje het Nada Surf ten tijde van Proximity Effect terug horen en de gitaarpartijen van Doug Gillard (Guided By Voices) de hoofdrol mogen pakken. ‘Mathilda’ is een nummer als een doolhof waarin je steeds weer de verkeerde afslag neemt. Er wordt hierin weer eens geëxperimenteerd met het combineren van driekwarts- en vierkwartsmaten en keihard wordt dynamisch naast fluisterzacht gezet. Tegenover deze sterke nummers staat wel een totaal over de top Looking For You waarin de band – tegenwoordig aangevuld met een toetsenist – zich met een kinderkoor en al verliest in bombast.

Conclusie: Nada Surf hervindt zich weer een beetje en komt met een iets sterkere plaat dan voorganger You Know Who You Are met daarop voor fans weer een paar juweeltjes van liedjes.

City Slang / Konkurrent