Tekst: Wim du Mortier

Bij de eerste plaatjes van Nap Eyes kon je je makkelijk wanen in een uitgestrekt kaal door de elementen geteisterd landschap. Zo’n associatie ligt bij velen in elk geval voor de hand als ze denken aan Nova Scotia. Ben je dan niet al een eind onderweg naar de poolcirkel? Maar in werkelijkheid valt dat nogal mee en komen de bandleden van Nap Eyes uit Halifax: gewoon een stad in Canada. Wel met een beetje een ruig klimaat, ja.

De eerste drie albums van de Canadezen waren zo’n beetje houtje touwtje opgenomen in een kamer. De lo-fi charme droop er vanaf. En de liedjes met ruige randjes pasten daar mooi bij. En dus schrikken we ons een hoedje als we Snapshot of a Beginner opzetten. Ineens is het een hifi-bandje geworden, met een mooi stereobeeld, en mooi klinkende instrumenten. Ook de zang van Nigel Chapman komt er heel netjes uit. 

Naar verluid vindt Stephen Malkmus platen met een mooie productie per definitie niet interessant. Ik ben het daar helemaal niet mee eens, maar dit keer gaat het wel op: Nap Eyes in de hifi-vorm mist toch een dosis charme die de band wel heeft in lo-fi-vorm. De gitaargeoriënteerde liedjes van Chapman, drummer Seamus Dalton, bassist Josh Salter en gitarist Brad Loughead rijgen zich aaneen op deze nieuwe plaat zonder ooit echte indruk te maken. De rafelrandjes zijn kundig weggeveild door de producers Jonathan Low (Big Red Machine, The National) en James Elkington die Nap Eyes in de Long Pond Studio in New York voor de microfoons zetten. 

Uitzondering op het goed klinkende grijs in overwegend mid-tempo zijn de liedjes ‘Mark Zuckerberg’ en ‘If You Were In Prison’  – met in elk geval nog een beetje pit – en ‘Mystery Calling’ dat rustig voortkabbelt op basis van een lang uitgesponnen thema. ‘Real Thoughts’ dendert ook lang door, en doet wat denken aan het hypnotiserende van The War On Drugs, maar echt warm worden we er niet van. Voorts is Snapshot of a Beginner een weinig opzienbarend album. 

Jagjaguwar / Konkurrent