Tekst: Paul van der Zalm

Vanaf 9 september gaat het jaarlijkse rondreizende muziekcircus van de Popronde weer van start. Het is dé gelegenheid om aanstormend talent te ontdekken in de vorm van beginnende bandjes of (nog) schuchtere singer-songwriters. Een van de niet meer zo beginnende bands die deelnemen is Pale Puma, de band van de 29-jarige Django Duijns die verder wordt gevormd door Rosie Derksen (leadgitaar), Remy de Kok (bas) en Roemer Vermeulen (drums). Het zal dus niet helemaal toevallig zijn dat uitgerekend vandaag het debuutalbum Haunted By Dreams That Were Never My Own wordt uitgebracht bij het toonaangevende Excelsior.

Als je verder bedenkt dat het album is geproduceerd en gemixt door Frans Hagenaars en Marien Dorleijn (Moss), dan zijn de verwachtingen natuurlijk al wat hoger gespannen.

Openingsnummer en single is wat dat betreft meteen een perfecte binnenkomer. Het is up-tempo dreampop met 80’s vibe en bijbehorende synth-klanken. De toon is opgewekt, maar de inspiratie komt uit een tentoonstelling over het tragische leven van Nick Drake en de titel is een regelrechte verwijzing naar een songtitel van hem. Muzikaal heeft het ook veel weg van de Groningse band Meadowlake en als je goed luistert kun je Robin Kester de tweede stem voor haar rekening horen nemen.

Het tweede nummer is van hetzelfde laken een pak, maar helaas niet van hetzelfde hoge niveau: het is wat simpeler van opzet en er wordt soms wat gesmokkeld in de zanglijnen wanneer de zang de muziek volgt in plaats van andersom. Maar het zet wel de toon voor de rest van het album, want duidelijk is dat de band een eigen geluid heeft ontwikkeld waarin vooral opvalt dat het zwaartepunt ligt bij goedgeplaatste ‘jangling’ gitaarnoten, zoals ook bij de Canadese Tallies (voor wie dit band kent).

Misschien is het toevallig dat Pale Puma lijkt op Tame Impala, want die band zou als referentie kunnen gelden voor de single Cigarette Still Burns. Het titelnummer heeft een bijzondere cadans met veel nadruk op de maat, ook in de zanglijn. Het is geen slecht nummer, maar dat zou op de lange duur kunnen gaan irriteren. Turning Away gaat over het loskomen van slechte invloeden uit de omgeving en is een muzikaal wat spannender nummer met heldere gitaarklanken en een apart einde en het vrolijk klinkende Cast A Shadow sluit daar min of meer bij aan: hoe blijf je overeind in deze wereld met al je eigen onzekerheden.

Het album is afwisselend genoeg, want tegenover het langzame (en misschien zelfs wel wat saaie) Constellation staan Velvet Splendour en Sea of Discontent in galopsnelheid. En in The World Below, over een ontmoeting met een onsympathiek geest uit het verleden, is sprake van sprankelende gitaarklanken en reverse-effecten en een stukje marstempo. Ook hier valt op dat er nog wel ruimte voor verbetering is in de zanglijnen, maar hé, gelukkig biedt deelname aan de Popronde daar voldoende gelegenheid voor!

Om positief af te sluiten is uitsmijter LMFG net zo’n goede track als het openingsnummer: dreampop met een krachtig intro en mooie samenzang, dat resulteert in een hoogtepunt en daarna een wegstervend einde. 

Excelsior Recordings

Optredens:

09.09 Nijmegen, Stadsschouwburg Nijmegen

22.09 Leeuwarden, Café de Strohoed

29.09 Eindhoven, Rabauw

06.10 Den Bosch, The Legends

07.10 Haarlem, De Flapcan

19.10 Utrecht, De Helling

21.10 Rotterdam, Left of the Dial

26.10 Tilburg, Steck

04.11 Rotterdam, Theater Rotterdam

05.11 Venray, Kaffee Met

19.11 Bergen op Zoom, De Graankelder