Tekst: Lucy Tessier

De in Manchester gevestigde indie synthpop helden, beter bekend als Pale Waves, wagen zich aan een boeiend nieuw tijdperk: ze zijn terug met hun tweede album Who Am I?. Het album wekt verloren gewaande geluiden van de jaren 90 en is een eerbetoon aan de kracht van zelfacceptatie en groei, terwijl de band zich verdiept in een nieuw hoofdstuk van hun muzikale reis.

Niets is zo bijzonder dan een band te zien groeien vanuit de ondergrondse diepten van vrijwel onbekendheid, tot het internationaal domineren van verschillende muziekscènes. Na de ontdekking van Pale Waves rond de release van hun tijdloze jangly anthem ‘There’s A Honey’, bleek de band iets onmiskenbaar iconisch te hebben en was het onmogelijk om niet verliefd te worden op deze band. Pale Waves kan alleen worden omschreven als het muzikale liefdeskind van The Cure en The 1975. Het door vrouwen geleide kwartet tekende bij het The 1975 label Dirty Hit en de rest is geschiedenis… Na twee jaar wachten voegen Pale Waves hun tweede album Who Am I? toe aan hun discografie. Hiermee worden gevoelens van kwetsbaarheid en pijn in evenwicht gebracht met eerlijkheid en vrijheid, terwijl de band ernaar streeft hun fanbase te verenigen en te versterken.

Het lukt Pale Waves om vanaf het eerste moment onweerstaanbaar aanstekelijke refreinen van de nummers te laten klinken, die vervolgens dagenlang in je hoofd blijven echoën. De eerste single van het album, ‘Change’, is de perfecte ijsbreker naar een nieuwe indeling van geluid en lyrisch vernuft. Dit nummer behandelt de pijnlijke breuk van een relatie en is duidelijk beïnvloed door grunge-popkoningin Avril Lavigne uit de jaren ’90, gecombineerd met de tokkels van een akoestische gitaar tegen de heerlijk warme zang van Heather Baron-Gracie. “I wish I’d never seen your face, but hey / You’ve hurt me a thousand times before“, zingt Baron-Gracie terwijl het nummer een bitterzoet contrast presenteert tussen de vrolijke, zweverige instrumentalen en cynische teksten – de track laat luisteraars toe om de nieuwe richting van de band te proeven.

Terwijl My Mind Makes Noises, het debuutalbum van Pale Waves, draait om relaties en verloren liefde, laat de diversiteit aan thema’s in Who Am I? zien hoeveel deze band zich heeft ontwikkeld. Met nummers die pijn doen van wanhopig hartzeer en verlangen als ‘Fall To Pieces’, ‘Wish You Were Here’, ‘Change’ en ‘Who Am I?’, Is er een duidelijk contrast in gevoel met meer feestelijke anthems zoals ‘Run To’,’Easy’,’She’s My Religion’ en ‘Tomorrow’. ‘She’s My Religion’ en ‘Easy’ vullen elkaar onlosmakelijk aan en verbeelden bijna het vuurwerk aan het einde van een rom-com uit de jaren ’90 of een coming-of-age-film. Het zijn de publiekstrekkers van het album en doen ons nóg meer verlangen naar het meezingen van fans bij liveshows. Bij elk geweldig album moet er echter één tranentrekker zijn en ‘Who Am I?’, het laatste nummer op de plaat, levert een uitzonderlijke vertoon van kwetsbaarheid met een piano-led en met een snaar versierde ballad.

“Who am I?
I need a sign
Does anybody know? “

zingt Baron-Gracie terwijl ze al onze donkerste puberangsten samenvat in een krachtige finale. Het is heerlijk ontroerend.

Zeggen dat fans van Pale Waves trouw zijn aan de band is een understatement – ze leven en ademen voor hun kunstenaarschap. Een band die esthetisch en muzikaal altijd van de norm is afgedwaald: ze zijn pleitbezorgers van zelfvertrouwen en expressie, en dit komt tot uiting in de nummers ‘Odd Ones Out’, ‘You Don’t Own Me’ en ‘Tomorrow’. Het lijdt geen twijfel dat deze nummers zijn opgedragen aan de fanbase van de band met de rebelse en prachtig chaotische explosie van vervormde gitaren in ‘You Don’t Own Me’, naast de revolutionaire en opbeurende kracht van het nummer ‘Tomorrow’. Het wordt tijd dat artiesten van de LGBTQ+ opener schrijven over hun seksualiteit, en Pale Waves veranderen de tijden met nummers als ‘Odd Ones Out’, waarin het thema van het trotseren van de kansen van een relatie, ondanks de kritiek van anderen, centraal staat. Door glorieuze muzikale inspanningen als deze spreken Pale Waves voor hun fans en moedigen ze hen aan om uit te gaan van de kracht van hun eigen stemmen. Dat maakt ze een van de meest krachtige indiepopbands van het moment.

Het album ‘Who Am I?’ zal zeker verschillend worden ontvangen. Of het nieuwe geluid de voorkeur zal krijgen van hun fans lijkt veelbelovend, aangezien de plaat warmte, comfort, groei en eerlijkheid uitstraalt. De nieuwste release van Pale Waves is een reis door de geest van Baron-Gracie en haar excursies van zelfontdekking, muzikaal opgevoerd als levenslessen voor oude en nieuwe fans. In het licht hiervan is er een subtiele ironie in de titel van het album: Pale Waves weten precies wie ze zijn en wat hun artistieke missie is, en we kunnen niet wachten om ze te zien beginnen aan dit nieuwe en opmerkelijk verleidelijke muzikale avontuur.