Tekst: Paul van der Zalm

Jaaaaa, de druk mag van de ketel. De vier vrienden van Shaemless (Tom Brouwers op gitaar, drummer Cyril Rommens en frontman Daan Sturm kennen elkaar al vanaf de basisschool, bassist Pepijn Rondo Guasque kwam er later bij) hadden geen beter moment kunnen kiezen dan nu om ein-de-lijk met hun langverwachte en vorig jaar mei al aangekondigde debuutalbum ‘SUUZ’ uit te komen.

Dát het zo lang geduurd heeft, is best verbazingwekkend, want al sinds 2012 lieten de heren via de EP’s I, II, III en IIII horen dat ze heel wat in hun mars hadden. Maar voor een albumrelease zijn natuurlijk een aantal zaken essentieel: 1. voldoende goede nummers om het album te vullen, 2. financiering en 3. een goed moment vinden voor de release.

Om het eerste punt te realiseren heeft de band de lockdown in 2020 aangegrepen om serieus aan de slag te gaan, in de kelder van hun favoriete Nijmeegse kroeg en in hun eigen Twinsound Studios. De single ‘Appreciate’ was daar een proeve van, want de onzekerheid en de machteloosheid van die periode vormen de basis van dit nummer. Het is een snel, brutaal en muzikaal interessant nummer met een vertraging aan het eind. Het was dan ook niet verrassend dat we dit nummer in april 2021 als ‘highlight’ presenteerden, net als ‘(I don’t need a) Weakness’ in augustus.  Het advies dat we toen gaven, geldt nog steeds: “sta op, doe je ogen dicht, spring in het rond en schreeuw de tekst mee”. Qua geluid roept dit nummer associaties op met het ruigere werk van the Doors en dat horen we ook een beetje terug in het lang uitgesponnen (en met een a capellakoortje eindigende) ‘Fingerlicking’, een van de hoogtepunten van het album. Maar meer nog dan dat horen we in dit nummer de Weltschmerz van de vroegere Nick Cave terug of meer recent The Murder Capital. Die laatste band is meteen een goede referentie voor het hele album, al klinkt Shaemless daarbij net iets pittiger zoals bijvoorbeeld een band als Idles of… Shame (geen familie).
Openingsnummer ‘White Statues’ is meteen een energieke binnenkomer, met schreeuwzang en een abrupt einde; opmerkelijk is het synthgeluid in het begin van het nummer.Ook ‘London’ is een sterk nummer waar het gas erop gaat en dat aangenaam lijkt te ontsporen.  Dat Shaemless een echte gitaarband is, komt goed tot zijn recht in ‘End of Conversation’ waarbij de zang lijkt op die van Iggy Pop in zijn wilde jaren. En Met ‘Build Up The Shame’, opgebouwd rond een hoekige riff, laat het kwartet overtuigend horen dat het zich voor geen enkele Britse of Ierse post-punkband hoeft te schamen. Dat geldt overigens ook voor de opnamekwaliteit van het album: dat klinkt alsof de band live bij je in de huiskamer staat. Credits dus voor Matthijs Kievitt (productie) en Alex Geurink (mastering).

Net als de bandleden zelf kunnen we (dus) niet wachten om ze weer op het podium te zien en mee te moshen; daarmee is dus het moment van de release goed gekozen. Blijft de financiering is over: die is deels tot stand gekomen middels crowdfunding en je kunt daar natuurlijk zelf ook een steentje aan bijdragen door het in eigen beheer uitgebrachte album te kopen…
Eén waarschuwing nog: neem WDR – 5 (track 7) niet als referentie. Dat is een ludiek, ambient-achtig intermezzo inclusief vioolpartij en Duitstalige samples dat ingegeven lijkt door de geografische oorsprong van de band.

AE-E Records (eigen beheer)