Tekst: Jaap van Hamond

Het nieuwe album van de Noord-Ierse indiepop-songwriters is het meest directe, gefocuste werk tot nu toe. If I Never Know You Like This Again, geïnspireerd door Indiegiganten als Broken Social Scene en Radiohead, is een excursie door de formatieve herinneringen van een jonge artiest die hun verleden verwerkt met opmerkzame aandacht voor het alledaagse.

2015 was het jaar van het succesvolle debuut Before We Forgot How To Dream, toen Bridie Monds-Watson als tiener de jongste Mercury Prize-genomineerde ooit werd. Maar met zulke erkenning komen hoge verwachtingen, en hype werkt vaak averechts, aldus SOAK over hun tweede album Grim Town uit 2019: “I felt the pressure and I tried too hard, I don’t think I was really writing for myself”. Maar met album nummer drie, If I Never Know You Like This Again, zijn zij eindelijk losgekomen van deze druk, en het resultaat is subtieler maar zelfverzekerd, boordevol melodische juweeltjes en overtuigende songwriting.

Met hun herkenbare stem roept SOAK complete landschappen op uit hun geheugen, en doordrenkt deze vervolgens met de emotie die zij toen voelden. Het resulteert in hun meest persoonlijke teksten die tegelijkertijd universele aantrekkingskracht hebben. “How can I be in the moment when I’m dreading the end of it?” is de vraag op leadsingle ‘last july’, en dat is het centrale thema op If I Never Know You Like This Again: niets duurt voor eeuwig. Maar alles kan opgeslagen worden voor latere herleving. In foto’s, video’s, en dus zeker ook in muziek.

Zoals de album titel suggereert, documenteert If I Never … tevens Monds-Watson’s tumultueuze zoektocht naar hun identiteit. Het is een onbezonnen reis beschreven met humor zoals in ‘purgatory’: “From tomorrow on I’m gonna be legit, no more saying things for the helluvit”, maar ook met wanhoop zoals in ‘pretzel’: “I always forget my name, it’s absurd. I’m losing it again”, een nummer over een eerste ervaring met drugs in een bijzonder moeilijk jaar. De overweldigende climax is ‘neptune’, een nummer van bijna zeven minuten. Het is het atmosferische hoogtepunt van het album. De afwezigheid van vocals voor het merendeel van de compositie geeft de volledige ruimte voor de briljante melodie om te schitteren, ondersteund door flikkerende synths en overstuurde gitaren.

De muziek op If I Never Know You Like This Again is van een band die intens gelooft in de liedjes van Monds-Watson. Juist geplaatste vocale harmonieën, prettig samengeperste drums, kleurrijke synths maar bovenal de ijzersterke melodieën tillen Monds-Watson’s aangrijpende songs tot een nog niet eerder bereikt niveau. Het album is voor geen moment saai om naar te luisteren en maakt alle beloftes uit 2015 waar.

SOAK tourt vanaf 25 mei in het VK en in Ierland.

Rough Trade