Tekst: Anouck Bosma

Het is alweer vier jaar geleden dat het debuutalbum Amir van Tamino uitkwam. Ondertussen is hij niet meer weg te denken uit de muziekwereld en is de muziek van Tamino in meerdere werelddelen waaronder in het midden- oosten en noord- Amerika beland. Eindelijk is het lange wachten voorbij en kunnen we genieten van het nieuwe album Sahar. Van tevoren kregen we al een aantal voorproefjes met onder andere ‘The First Disciple’ en ‘Fascination’, dit bleken goede keuzes te zijn om in de sfeer te komen voor Sahar en opnieuw stelt Tamino met dit album niet te leur.

Waar Amir in Amsterdam werd geschreven is Sahar ontstaan in het appartement van Tamino in Antwerpen. Het  album telt tien nummers en begint met ‘Longing’, dit is zoals we van Tamino verwachten een rustig nummer met Arabische invloeden. Op Sahar zijn wel een aantal verrassingen te vinden waardoor het interessant blijft om te luisteren. In het tweede nummer ‘The Flame’ is te horen hoe Tamino verder is gegroeid in zijn muziek. Dit is te horen in het melancholische geluid dat minder naar voren komt en het tempo die hier anders is. Daarnaast is ook het nummer ‘You Don’t Own Me’ te vinden, een aantal geluksvogels hebben deze al live mogen horen tijdens een solo concert in het Zonnehuis in Amsterdam. Dit werd een magische ervaring wat veel belooft voor de aankomende concerten.

Een ander nieuw  element op dit album is te vinden in het nummer ‘Sunflower’. Hier horen we voor het eerst een samenwerking met niemand minder dan Angèle, die je al kan kennen van haar samenwerking met Dua Lipa. Het lijkt een onwaarschijnlijke match, maar niets is minder waar: hun stemmen blijken goed bij elkaar te passen vooral als zij samen zingen. Daarnaast werd Tamino geholpen bij het maken van dit album door artiesten als Colin Greenwood, de bassist van Radiohead.

Op het hele album blijft de melancholie terug komen, zoals dit ook aanwezig was op het album Amir. Het verschil is dat dit in een aantal nummers wordt afgewisseld met een sprankje hoop. Dit is vooral te horen in de nummers ‘Cinnamon’ en ‘The Flame’ en deze passen Tamino goed. Het mooie van dit album dat er meer afwisseling aanwezig is dan op het debuutalbum maar dat de elementen zoals de melancholie en de Arabische invloeden gebleven zijn. Zo heeft Tamino gebruik gemaakt van het Arabische instrument de oud, wat een peervormig snaarinstrument is met een kenmerkend en veelzijdig geluid. Daarnaast klinken de teksten als gedichten, dit komt mooi samen met de muziek. Vooral de afsluiter ‘My Dearest Friend And I’ is een van de parels van het album waarin de stem van Tamino het mooiste uitkomt. 

Virgin Music