Tekst: Florian Baudouin

Het is hoogst onwaarschijnlijk dat je ooit van The Damned Few hebt gehoord, tenzij je zeer geïnteresseerd bent in de opkomende rockscene. Inderdaad, deze jonge Nederlandse band heeft tot nu toe slechts één EP uitgebracht. Maar wie zijn deze dappere jonge mensen? Trots gevestigd in de provincie Overijssel, bestaat de band uit Dion Legebeke op zang, Michiel Jansen op gitaar, Jaap Schrijver op bas en Piero Sestu achter de drums.

Alvorens ter zake te komen, een woordje over het artwork: het toont Dion Legebeke gewapend met een bijl, als een “Black Blooded Woman” uit een slasherfilm, klaar om haar volgende slachtoffer te maken. De liedjes op deze EP zouden perfect zijn voor de soundtrack.

De band omschrijft zichzelf als “60s-70s psychedelic blues rock on steroids”. Een nauwkeurigere beschrijving is niet mogelijk, dus laten we het zo houden. Het geluid van de band draait inderdaad allemaal om fuzz en lage frequenties (of het gebrek aan hoge frequenties, al naar gelang het geval). Wat de steroïden betreft, laat deze EP je slechts op zeer zeldzame momenten ademhalen, zodat je bijna opgelucht bent als je bij het laatste nummer komt, “Born To Die”, dat veel kalmer en meer zweverig is dan zijn voorgangers.  De stem van Dion Legebeke is indrukwekkend en doet denken aan een zekere Lzzy Hale. Soms krijgt men echter de indruk dat zij meer indruk probeert te maken dan nodig is en dat is een beetje jammer. We zouden haar graag vaker horen op tracks als “Born To Die”! 

Het is nog steeds een goed stuk werk, begrijp me niet verkeerd. Nu moet de band zich alleen nog verfijnen om een eigen stijl te krijgen, maar wat we hier horen belooft veel goeds voor de toekomst.