Tekst: Theo Stepper

De uit Manchester afkomstige band The Slow Show mag zich bijna verheugen op zijn tweede lustrum. Eerst mag echter nog worden uitgekeken naar het derde album, Lust and Learn. Hiermee doet de band zijn naam eer aan. Drie albums in tien jaar tijd is niet overdreven veel, maar daar lijkt het de mannen rond zanger-gitarist Rob Goodwin niet om te doen. Ze heten niet voor niets The Slow Show; less is more is het devies. De Mancunians weigeren eenvoudig om gehaaste muziek te maken.

Op Lust and Learn pakt The Slow Show doodgemoedereerd de draad van de vorige twee albums op. Ingetogen, emotioneel en dromerig zijn sleutelwoorden. Muzikaal is alles weer dik op orde, de imposante, donkere stem van Goodwin landt op een dik tapijt, een lapjesdeken die bij nader inzien een prachtig motief herbergt. Klassieke en hedendaagse muziek zijn op een knappe manier in elkaar gevlochten, waardoor de luisteraar vanaf de instrumentale opener ‘Amend’ bij de strot wordt gegrepen om ademloos te wachten tot het kippenvel oprukt. Daartoe is in de daaropvolgende nummers alle ruimte, maar het punt waarop het sluimeren overgaat in het doorbreken is voor iedereen anders. 

Voor de één zal dat al tijdens het uitgesponnen ‘Low’ zijn, wanneer het koortje erbij komt, voor de ander gebeurt het wanneer de zang van Goodwin een nieuwe bas aanboort, of tijdens het poppy refreintje van ‘St. Louis’. De kracht van pop in klassieke arrangementen mag niet worden onderschat en ‘Everytime you break my heart I smile’ is nu eenmaal een krachtige zin – vooral wanneer het zo sexy wordt gezongen. Het spaarzaam inzetten van de stem van zangeres Kesha Ellis is sowieso een match made in heaven. Het geeft een bepaalde frisheid mee aan nummers als ‘The Fall’, ‘Exit Wounds’ en ‘Hard To Hide’.

Dat The Slow Show een jaar geen live shows heeft gespeeld om dit album te construeren is nuttig gebleken. Eigenlijk is het verdomd knap, want een magnum opus schrijven in een jaar, ik geef het je te doen. Lust and Learn is een album dat blijft verrassen en bij elke luisterbeurt groeit. Ter referentie, het is alsof Mark Lanegan meezingt op ‘Spirit of Eden’ van Talk. The Slow Show doet wederom waar het goed in is, in zijn eigen tempo en zonder concessies. Dat verklaart het succes en de stabiele fanbase, die gerust weer even op dit album kan teren. 

Tip: De heren zijn op 1 september live te bewonderen in Concerto Recordstore in Amsterdam en in North End in Haarlem, waar zij ook dit nieuwe album zullen signeren.