Tekst: Paul van der Zalm

Hoewel nog steeds een jonge band, brengen The Orielles op 28 februari al hun tweede album uit: Disco Valador. Die titel is veelzeggend; want hoewel het bandgeluid niet wezenlijk is veranderd, is er toch een duidelijke verschuiving naar een funkier en daardoor dansbaarder geluid waarneembaar. Het maakt de muziek meteen spannender dan die op het goed ontvangen, maar toch wat vlakke debuutalbum Silver Dollar Moment uit 2018.

De albumtitel kan ook gelezen worden als ‘vliegende schotel’ en ook dat klopt helemaal, want de band pakt hier letterlijk en figuurlijk de ruimte, wat leidt tot een ‘spacy’ resultaat. Dit blijkt al meteen in het openingsnummer ‘Come On Down On Jupiter’, en al helemaal in het afsluitende ‘Space Samba’, dat geldt als sleutelnummer van het album. Zelf streefde de band naar een dansbare A-kant, van bass naar boogie, en een ambient/elektronische B-kant, van boogie naar space. Wat is gebleven zijn de lome, dromerige en tweestemmige zangpartijen, maar zoals gezegd is de muziek spannender, met veel geluidseffectjes en tempowisselingen. Ook de liedjes onderling zijn gevarieerder: ‘Memoirs of Miso’ (een ode aan de huiskat) schuurt tegen fusion aan en natuurlijk mag de (fijne) saxofoonpartij daarbij niet ontbreken; ‘Bobbi’s Second World’ begint met een aardig basloopje en heeft een pakkende hoek, die echter wel heel vertrouwd in de oren klinkt; en ‘Euro Borealis’ is een vol en funky nummer dat bijna klinkt als Bananarama in hun beginjaren. ‘The Square Eyed Pack’ wordt interessant door het gebruik van een onregelmatig ritme, de inzet van een echte tweede stem en de toevoeging van geluidseffecten. Je kunt het hele album zien als een hidden pleasure met heimwee naar de surfpop van TV-series en (Italiaanse) films uit de 70’er jaren of verder terug de meidengroepen uit de 60’er jaren zoals the Shirelles. Aan de andere kant geven de Orielles aan geïnspireerd te worden door en fan te zijn van moderne bands als Khruangbin en het Nederlands-Turkse Altin Gün. Alle nummers zijn aan de lange kant en met bijna 6 minuten moet je voor het wat moeilijkere ‘Whilst the Flowers Look’ wel eerst even in de juiste droomstaat zijn. The Orielles is met de toevoeging van Alex Stephens inmiddels gegroeid tot een kwartet, dat verder bestaat uit de zusjes Sidonie B en Esmé Dee Hand-Halford en Henry Carlyle Wade. Bij de opnames werd twaalf maanden lang opnieuw nauw samengewerkt met producer Marta Salogni en technicus Joel Patchett. The Orielles hebben een goede live-reputatie, maar er staan momenteel alleen optredens in het VK en de VS gepland.

Heavenly Recordings/ PIAS