Tekst: Wim du Mortier

The Wonder Stuff…, wacht even, was dat niet die band waar van die wave-ravers in de jaren negentig dol op waren? Van die mensen die Engelse folkinvloeden in de rock hartstikke tof vonden, New Model Army en The Levelers en zo? Van die veertigers die nu de kinderen geen aandacht meer vragen graag naar concerten gaan van hun oude helden om dat gevoel van toen weer eens te herbeleven. Waar die oude bands dan weer graag van profiteren en teren op hun oude roem. The Wonder Stuff… doen die het nog steeds?

Ja, The Wonder Stuff doet het nog steeds en bewijst met hun gloednieuwe plaat Better Being Lucky dat ze niet passen in het bovenstaande beeld. The Wonder Stuff is alive and kicking. Natuurlijk bouwen ze voort op het oude werk en heeft ook hun nieuwe plaat alle kenmerken van wat ze toen zo af en toe eens in de hitparade bracht. Maar Better Being Lucky klinkt fris, bij de tijd en telt 11 sterke popsongs die het aanhoren waard zijn. Voer voor oude én misschien ook wel weer nieuwe fans.
De band heeft onlangs weer wat wisselingen van de wacht achter de rug, maar per saldo is de formatie versterkt. Zanger-gitarist en frontman Miles Hunt zwaait uiteraard nog steeds de scepter, met naast zich de boomlange blikvanger op viool Erica Nockalls. Die voor het bandgeluid zo kenmerkende viool krijgt ook in het nieuwe werk in enkele nummers een hoofdrol toebedeeld. In het gevoelige slotliedje ‘Map & Direction’ bijvoorbeeld, waarin Hunt en Nockalls hecht samenzingen. Sterke songs zijn verder opener ‘Feet to the Flames’ en duister klinkend ‘Lay Down Your Cards’. Ongemeen stevig, bijna grungy, pakt de band uit in ‘No Thieves Among Us’: een gruizig en eigentijds klinkende song. Bij elkaar vormen de elf liedjes een boeiend album met voldoende afwisseling in toon en sfeer.
Nee, The Wonder Stuff is nog niet gedaan. Ook al vieren ze tegelijk met de release van dit gloednieuwe album ook de dertigste verjaardag van hun tweede en destijds baanbrekende album Hup. Tijdens een aanstaande tour door het Verenigd Koninkrijk zullen ze die plaat volledig gaan spelen, naast, gelukkig maar, hun gloedje nieuwe werk. „Why the hell not do it all in one spectacular show while I’ve still got the breath in me!?”, zegt Miles Hunt.

Gentlemen Recordings