Tekst: Wim du Mortier

Vier jaar geleden vond er een bijzondere avond plaats in V11 Rotterdam. Alex G speelde er en slingerde er wild met zijn gitaar alsof de boot op de wilde baren voer. Als voorprogramma speelde Torii een opvallend sterke set vol ragfijne indie, en het was moeilijk je ogen af te houden van de geconcentreerd werkende Domenico Mangione. Toen werd al gefluisterd dat er aan opnames werd gewerkt. Dat heeft nog heel wat jaren op zich laten wachten, maar gelukkig is het er toch van gekomen. De bio van platenmaatschappij Mink Records, die het debuut van Torii uitbrengt, meldt dat Mangione in zijn eentje en op zijn eigen tempo aan materiaal heeft gewerkt. Het bevestigt het beeld dat we vier jaar terug kregen: een in het oog springend talent en perfectionist die precies weet wat hij wil en hoe het moet gaan klinken.

Het resultaat mag er zijn. Op Return to Form horen we mooi verzorgde gitaarliedjes met een licht psychedelisch karakter. Een enkele pakkend, zoals ‘Heat Lighting’, soms verleidelijk door het mooie tokkelende gitaarspel zoals de zes minuten die zijn uitgetrokken voor het liedje ‘Antwerpen’. Maar meestal zijn de liedjes van Torii een beetje lastig te doorgronden composities, dromerig, uitwaaierend. Die nummers, bijvoorbeeld ‘Sinuosity’, maken het terugkijkend een rake keuze om  deze band te verkiezen als opwarmertje voor eigenzinnig en soms evenzeer moeilijk te volgen Alex G. Het zijn overwegend voortkabbelende gitaarliedjes zoals ‘Is It Now’, aanschurkend tegen de Nederlandse traditie van bandjes als Johan en Daryll-Ann. Alleen ontbreken grootse climaxen in volume of intensiteit. Torii bouwt juist vervreemdende elementen in de liedjes en dat geeft het een eigen smoel. Luister naar ‘Oh Nola’, waar met manipulatie van de stem wordt gespeeld en de akkoorden rare wendingen maken. Het is alsof je diep in iemands verwrongen brein kijkt en als het één ding doet dan is het vooral verwonderen.

Return to Form is een mooie plaat die je alleen niet voortdurend bij de lurven pakt en daarom een kandidaat is om nog wat na te suffen op een luie zondagmorgen.

Mink Records