Tekst: Wim du Mortier

Op mooi rokerig doorzichtig vinyl verkrijgbaar, de tweede plaat van ooit tot Belgisch Jonge Wolven gekroonde Undskyld. En met een welgemeend ‘undskyld, wil je eens naar onze plaat luisteren?’ vragen ze bescheiden maar kordaat alles en iedereen nu aandacht voor deze release. Want je zult maar net een nieuwe plaat op de rol hebben staan om uitgebracht te worden juni 2020. Presenteren tijdens een show zit er even niet in. En je plaat aan de man brengen tijdens een tour al evenmin. En dus dreigt een fiasco, zowel creatief als financieel.

Dus kom mensen, even aandacht voor onze muzikale medemensen die hun best doen ons te boeien en vertier te bieden. Undskyld is de naam, uit België: de naam is zoals je wellicht al heb geraden Scandinavisch en betekent zoiets als een verontschuldigend ‘sorry’. En doe maar met ons een gooi naar de uitspraak. Een viertal, dat nu hun tweede album presenteert. Smokey, en die moest dan natuurlijk uitgebracht worden op rokerig vinyl. En de plaat met maar liefst drie nummers met smokey in de titel. Kom er maar eens op.

Undskyld heeft goed geluisterd naar klassieke rockbands met een kunstzinnige inslag. De negen nummers ademen een hang naar rockbands uit het verleden die net iets meer deden dan de mogelijkheden binnen vierkwartsmaten uit te putten. Undskyld houdt van het rommelen met maatsoorten, rare tellingen en stevige breaks. Dat maakt de plaat instant interessant om naar te luisteren. Dit is geen doorsnee. Bij vlagen klinken psychedelische flarden door en doet het in een nummer als Fade In qua gitaarsound zelfs wat denken aan The Doors. Maar het is veelzijdiger dan dat. De af en toe op precies dezelfde plek in de mix opduikende klarinet draagt bij aan de veelzijdigheid en dus het luistergenot.
De Belgen zijn duidelijk gitaargeoriënteerd. Stevige gitaarlicks eisen voortdurend de hoofdrol op. Niet erg, want doorgaans is de sound lekker en vet. Maar het is niet enkel goud wat hier blinkt. Veelvuldig volgt bijvoorbeeld de zang precies de gitaarlijn, een beetje clichématig. Was het bij een enkele keer gebleven, zoals in openingsnummer ‘Smokey Rolling’, dan kan dat prima werken en helpt het de melodie in je brein te planten. Keert het te vaak terug, wordt het wat doorzichtig.
Smokey van Undskyld is een interessante plaat, vaardig gemaakt door vaardige muzikanten die in vermetele pogingen rock clichés te vermijden per ongeluk toch verstrikt raken in wat rock clichés.

Maar wat nu de kern is van de boodschap: koop jij normaal wel eens een plaatje bij een optreden? Blijf dat nu dan doen op afstand en steun die muzikanten, juist nu!

Moonsick Records