Tekst: Theo Stepper

Na het verschijnen van het debuutalbum van de Britse indie rockband van frontman en naamgever Mattie Vant in 2017 werd het betrekkelijk stil rondom Vant. Hiervoor zijn twee redenen. Met uitzondering van Mattie Vant zijn alle oorspronkelijke bandleden in 2019 vervangen en ging de frontman door een persoonlijke crisis. Ging debuutalbum Dumb Blood nog vooral over politiek en maatschappij in de brede zin van het woord – immigratie, de oorlog in Syrië, wapen- en seksueel geweld tot het verliezen van vertrouwen in de mensheid – opvolger Conceived In The Sky is totaal anders.

“Een deel van het proces van de laatste paar jaar is echt in het reine komen met het feit dat je misschien niet zoveel impact hebt als je zou willen,” zegt Vant hierover. “De politiek voelt momenteel als een compleet mijnenveld. Hoe vat je alles wat er gaande is in een lied van drie en een halve minuut samen en heeft het zin om dat te doen?” Het roer moest dus om: “Ik probeer niet echt iets te zeggen met deze nieuwe plaat, ik probeer gewoon niet bang te zijn om kwetsbaar te zijn. En dat is altijd de beste kunst.” Vant is ervan overtuigd dat muziek een hulpmiddel is om gevoel over te brengen en mensen zich in te laten leven in emoties die ze anders niet konden uiten. Hij probeert op een andere manier impact te hebben zonder alleen maar te schreeuwen over zaken waar hij een zogenaamde mening over heeft.

Het resultaat is een opvolger die wederom klinkt als een debuut. Niet alleen de bandleden zijn anders, de muziek en de sfeer zijn dat ook. Wie Vant volgt, heeft in de 2019 al diverse singles (‘Propaganda Machine’, ‘Thank Lucifer’, ‘Exoskeleton’ en ‘Mary Don’t Mind’) kunnen beluisteren en weet dat deze gepolijster klinken en meer een pop- dan een rocksound hebben. Hier en daar klinkt een hiphop/triphop lijntje en de plaat trekt als vanzelf voorbij. Wat hierbij meespeelt, is dat er vijf nummers op staan, die in lengte variëren van 14 seconden tot bijna twee minuten en bedoelt lijken om sfeer te verhogen dan wel vast te houden.

Onze conclusie is dat hoe jong Vant ook is, het nu al toe is aan een tweede jeugd. Het siert Mattie Vant dat hij niet vasthoudt aan het succes van het debuutalbum, maar hij zou zich hiermee ook in de vingers kunnen snijden. Hij zal niet alle fans van het eerste uur kunnen behouden, aan de andere kant zullen anderen zich juist tot dit album aangetrokken voelen, omdat het een brug slaat tussen verschillende genres. Uiteindelijk heeft de luisteraar gelijk, al zijn wij benieuwd naar hoe de balans tenslotte doorslaat.

Blood Records