Tekst:Wim du Mortier

Met enige regelmaat komen er bands langs die tappen uit de traditie van duister klinkende new wave, met verwijzingen naar The Mission, The Cult, The Sisters Of Mercy en Killing Joke. Helaas blijken dat niet zelden eendagsvliegen. Wie herinnert zich Dragons nog? Of I Love You But I’ve Chosen Darkness? Nu staat er een Franse band op waarvan we hopen dat die een langer leven beschoren is: Versari. Nou ja, staat op, ze presenteren nu hun derde album Sous La Peau.

Versari is een drietal rond componist, gitarist en zanger Jean-Charles Versari. Bij het maken van deze plaat zijn ze bijgestaan door niemand minder dan Adrian Utley, die we kennen van Portishead. Drums, bas en gitaar is alles waar Versari het mee doen en daar zetten ze een hele stevige pot duistere new wave mee neer. De drumpartijen zijn niet te gedetailleerd maar stevig en to the point. De baslijnen meeslepend diep en krachtig, vaak de gitaar gidsend naar de melodielijnen. Jean-Charles Versari verstaat de kunst zijn gitaar te laten gieren en zingen tegelijk en zijn diepe stem past goed bij de sfeer.
Maar, alle gekheid op een stokje, de plaat klinkt giga stevig en de composities doen meer dan alleen een nostaligische sfeer oproepen, het zijn prima liedjes met een kop en een staart en meeslepende melodielijnen. Neem nu het refrein in ‘Brûle’, gedragen door een snerpende gitaarlijn: staat op hoog volume garant voor kippenvelmomenten. Evenzeer is ‘Rose’ indrukwekkend dankzij een lekker gitaarthema dat de mineurstemming kracht bijzet. Er is maar één nummer – ‘Némésis’ – waar we even doorheen moeten bijten vanwege een cliché klinkend gitaarriffje waar bijna het volledige nummer op leunt en een minder sterke zanglijn.

Wat Versari wellicht onderscheidt van andere wavebands is dat de productie niet verzuipt in de reverb. Versari is scherper, krachtiger, met een steviger scheut naar zuur zweet ruikende rock ’n roll. Potver, zet ‘La Peur Au Ventre’ maar eens op en laat die scheurende gitaar en die diepe bas op je inwerken. Het is gewoon lekker. En maakt nieuwsgierig hoe deze band live presteert, maar laten we daar nu maar even over zwijgen.
De zang in het Frans, dat is iets wat we niet zo gewend zijn. Versari’s Sous La Peau verdient het daar nu eens doorheen te luisteren en je te laten inpakken door deze Franstalige badkuip vol heerlijke ellende.

Gentlemen Recordings