Tekst: Shannon van Eis
De Amerikaanse indie singer-songwriter Phoebe Bridgers staat vandaag in de AFAS live in Amsterdam. Bekend om haar emotionele en overtuigende songteksten betovert zij vanavond de zaal.
Als het voorprogramma op het punt staat te beginnen, komt Phoebe Bridgers het podium opgelopen om deze hoogst persoonlijk aan te kondigen: Sloppy Jane. Ze zegt dat het één van haar favoriete bands ooit is. Wat al meteen de indruk wekt is het karakter van zangeres Haley Dahl. Ze bespeelt haar publiek op energieke wijze terwijl ze haar band als een soort dirigente aanstuurt.
Na de pauze horen we het intro van Down With The Sickness van Disturbed. Het wordt donker en het enige wat licht geeft zijn de skelettenpakken van de band en het decor bestaande uit een verlicht bergenlandschap. Vervolgens betreedt een silhouet het podium vanuit het midden. Vol ongeloof begint het publiek te juichen. Dan begint het intro van ‘Motion Sickness’, een nummer van het debuutalbum ‘Stranger In The Alps’ wat voor de meesten niet onbekend is. Sterker nog: er wordt door het hele publiek luidruchtig meegezongen. Bridgers kijkt het publiek in en zegt: ‘Hi.’ Ze werpt een blik op een van de vele zelfgemaakte kartonnen bordjes, waarna ze het nummer ‘Kyoto’ aan diegene opdraagt: ‘This one’s for you.’
Het nieuwste album ‘Punisher’ dat in 2020 uitkwam heeft tijdens de show duidelijk de hoofdrol. Ook wordt het publiek herinnerd aan de oudere nummers zoals ‘Smoke Signals’ en ‘Funeral’. Hier en daar maakt ze veel contact met het publiek en worden belangrijke onderwerpen besproken, vooral over dat wat er nu aan de hand is in de Verenigde Staten. Ook worden ‘Moon Song’ en ‘ICU’ op de meest adembenemende manier gebracht. ‘It’s amazing to me how much you can say when you don’t know what you’re talking about.’
Het is alweer half elf en dat betekent dat de show ten einde loopt. Supportact Sloppy Jane wordt het podium opgeroepen om gezamenlijk ‘I Know The End’ te spelen. Als het nummer voorbij is zegt Bridgers dat ze van plan is om te gaan crowdsurfen. De band speelt door, ze springt het publiek in en terwijl zij omhoog gehouden wordt door een grote menigte seint ze naar Dahl dat ze ook moet komen. In haar eentje komt Bridgers terug het podium oplopen. Ze vraagt het publiek wat ze willen horen. Dat nummer wordt uiteindelijk ‘Me & My Dog’, wat afkomstig is van de ‘Boygenius’ EP, die ze samen met Julien Baker en Lucy Dacus heeft opgenomen. ‘This one’s for the boys.’ Een avond die we nooit meer vergeten.
